"Benim benden başka kimsem yok, senin senden başka kimsen yok. Gel biz olalım? "
Hayallerine giden yolda hayallerinden olunur mu hiç?
Hem de bu kadar yakınken.
Değişir mi bir insan bu kadar? Başkalaşır mı intikam hırsıyla?
Ben Tomris Deren Akay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tuğrul ALGAN
Herkesin elbet bir hikayesi var. Yakan kül eden acı sonlu ya da toz pembe bulutlarla kaplı bir hikaye.
Benim hikayem ise yakıp kül etmişti. Beni, duygularımı, hayatımı, ailemi tamamen bir ateş topunun içinde kalmıştı kalbim. Cayır cayır yanıyordu.
Önce anne, babam, kardeşlerim meslekteki ilk yılımın sonunda evleri taranarak can vermişlerdi. Uzun yıllar hayata küsen ruhum Bahar'ın gelmesi ile çiçek açmıştı.
Bahar. Sevgili eşim. Kendine ait olan o müşavir ofisinin altındaki o kafede rastlamış ve günden sonra hızla aramızdaki duygular gelişmişti. Çok değil 1 yıl sonunda da evlenmiştik.
Bahar, içimdeki o kuru yaprakları olan dallarda kocaman umut tomurcukları çıkmasına sebep olmuştu. Evliliğimizin 2. yıl dönümünde verdiği o müjde ile ailemizi büyütmeye bir adım atmıştık. Minik mucizemiz Aramıza katılacaktı.
Aradan geçen 9 ay boyunca gül bebekler gibi baktım ona Göreve gitsem bile elimi üzerinden eksik etmedim edemezdim de zaten.
Oğlumuz olacak ve adını Ata koyacaktık. doğacağı gün gelip çatmıştı. Hayatımda gördüğüm en soğuk ve karlı geceydi. Saat 2.38 i gösterirken çoktan hastaneye varmıştık. Bahar sedye ile hastaneye götürülürken ben ise arabadan çantaları almak için geri dönmüştüm.
Geri dönmem ile o tiz sesleri duymam bir olmuştu. Sedyede sancılar içinde yatan karın kurşun yağmurunun hedefi olmuştu. üzerinden 16 kurşun çıkmıştı.
Karım ve oğlum o gece orada bana sessizce veda etmişti. Son sözlerini bile söyleyemeyen karım elleri ile sadece oğlumuzu korumak ister gibi sarılmıştı.
Sabaha kadar ameliyatlarında durmuş ve bir umut beklemiştim ama ben yine kimsesiz kalmış, Yine ailemi kaybetmiştim. Her ikisinin cansız bedenine sarılmış o kor ateşlerde yanmıştım. İçimde yanmaya devam eden ateş küllerinden yeni bir ben çıkarmıştı.
Ben Tuğrul ALGAN. Binbaşı Tuğrul ALGAN. Namı değer Binbaşı Aybar.
Eşimin ve oğlumun ölümünden sonraki 11 seneyi adımdan uzak sadece Aybar binbaşı olarak yaşarken birden kendimi bambaşka bir hayatın içinde bulmuştum.
Ben 11 sene sonra tekrar baba olacaktım. İdil'in kızının babası
