Mistakes that demigods make Boek 1

Alles is goed.

Alexis POV

Een maand na de queeste. De maand was leuk. Ik kende nu bijna iedereens naam. Ik heb nog wat goede vrienden gemaakt. Ik had samen met Leo een mobiel gemaakt, die niet door monster werd aangetrokken. De meeste mensen hadden er al een. Het geld dat we er mee verdienden gaf ik aan hem. Hij heeft het nodig, ik niet. Hij was er eerst niet mee eens, maar ik bleef door zeuren dat hij al het geld moest houden. Uiteindelijk ging hij er mee akkoord. We ontwierpen ook steeds updates. Het was wel wennen, plotseling bijna iedereen een telefoon. Ik had de allereerste. Iedereen keek me toen raar aan. Sommige probeerden het uit mijn handen te rukken om het weg te gooien. Ik vertelde toen dat Leo en ik de mobiel hadden ontworpen. Iedereen naar gebouw negen rennen. Terwijl ik op de grond lag van het lachen. Het zag er zo grappig uit. Mensen werden gevloerd, weg gesmeten en weggeduwd. Ze zaten te vechten om zo'n mobiel. Sommigen probeerden mijn telefoon af te pakken, maar die mensen had ik weg gegooid met water. Dat was drie week na dat ik terug ben gekeerd.

Thalia en de jageressen kwamen vandaag weer naar kamp. Het was na ontbijt toen ik de jachthoorn hoorde. Ik knuffelde Phoebe. Ik liet haar los en knuffelde nog wat jageressen. "Iemand had ons gemist." Hoorde ik een stem achter mij. Ik draaide mij om. "Thalia!" Ik tackelde haar met een knuffel. Ik stond op en hielp haar opstaan. We lachten. We praatten nog wat bij. De lunch hoorn klonk. Ik deed een race met wat jageressen. Ik won. Ik was nog lang niet moe, anders dan de jageressen. Ze zaten te zweten en te puffen. "Nu al moe." Ze keken me aan. Als ik niet zoveel was gewend was ik nu bang weggerend. Ik liep naar de Poseidon tafel. Ik at wat wafels en dronk gewoon water. Na de tijd liep ik met de jageressen naar de arena.

We hadden besloten om de jageressen tegen mij te doen. Met krachten. Ik vond het prima. Na een minuut had ik bijna alle jageressen uitgeschakeld. Iedereen van kamp keek toe. Ook Artemis en de jageressen die ik al uitgeschakeld had. Alleen Phoebe, Amy en Thalia waren nog over. Amy is een dochter van Hecate. Bam, Amy en Phoebe uitgeschakeld.

Jason POV

Ik ging kamp Half-Bloed samen met Frank en Hazel bezoeken. Ik wist dat Thalia er was. Ik zag niemand. Ze waren vast binnen of in de arena. Hazel en Frank gingen naar gebouw 13. Ik begon Thalia te zoeken. Ik kon haar niet vinden totdat bliksem bij de arena insloeg. Ik liep naar de arena. Ik zag een meisje die tegen alle jageressen aan het vechten was. Iedereen stond er om heen. Kijken wie zal winnen. Binnen een minuut waren alleen maar Phoebe, Thalia en Amy over. Amy was het toch? Nah zal wel. Bam, Amy en Phoebe waren uitgeschakeld door het meisje. Ze leek op een dochter van Mars, uhm ik bedoel Ares. Ze had een leren jas aan, plus alle Ares kids waren het hardst aan het juichen voor haar. Ze vocht, ze gebruikte geen krachten. Heeft ze waarschijnlijk niet eens. Thalia schoot een bliksemschicht. Het meisje rolde weg. Ze deed alles op een ongelooflijke snelheid. Ze verdween achter Thalia. Thalia draaide net om, het meisje sprong over haar heen. Ze sprong gewoon over Thalia heen! Ze trapte het schild en speer van Thalia weg en zette haar zwaard tegen de hals van Thalia. Elke kamper juichte. De jageressen leken teleurgesteld. Natuurlijk zijn ze dat. Ze zijn net allemaal verslagen door één meisje. Het meisje liet Thalia los en gaf haar speer en schild terug. Ze zweette nog maar net. Ze grijnsde. "Goed gevochten Thals." Met dat ging iedereen verder met wat ze normaal gesproken deden. Clarisse kwam naar het meisje sprinten. "Dat was ongelooflijk! Super goed gedaan!" Zei ze terwijl ze het meisje knuffelde. "Bedankt Clary. Ik heb voor een lange tijd niet zo goed gevochten." Ze knipoogde naar Thalia. Thalia lachte alleen maar. Toen zag ze mij staan. "Was leuk. Maar ik moet gaan. Zie je vanavond." Zei Thalia en liep ze naar mij toe.

"Wie was dat?" Vroeg ik toen ik de arena uit was. Ik hoorde het meisje en Clarisse vanaf hier nog lachen. "Een vriendin." Zei ze kortaf. Ik vroeg meer vragen over het meisje. Ze antwoordde steeds met 'vertel ik je niet'. Ik gaf het op. We praatten wat verder. We zeiden doei bij het Artemis gebouw. Ik draaide me om en liep. Ik dacht over het meisje. Wie ze kon zijn. Ze was zekers een dochter van Ares. Maar ik kwam niet verder. Toen knalde ik tegen iemand op. Ik viel op de grond. De ander niet. Het was het meisje van daar net. Ze leek boos. "Kijk uit waar je loopt, punk." En liep verder. Ze hielp me niet eens opstaan. Ze is zeker weten een dochter van Ares. Ik ging opzoek naar Piper. Misschien weet zij iets van het meisje. Ik klopte op de deur van gebouw 10. Piper deed de deur open. "Jason!" "Hey Pipes." Zei ik. We praatten over alles en nog wat.