Kalbimin Kırık Parçası (yarı texting)

artık gelir misin yanımıza?

Baba (baba demek ne kadar yabancı geldi) merhaba ben Ece. İçimde sana olan kırgınlığımı halledemediğim için yazmak istedim belki o zaman canım daha az acır seni daha az özlerim. İnsan görmediği birini de nasıl özler anlamıyorum zaten.

Kalbim çok kırık bantlarla tutturdum parçaları ara ara batıyor kırıklar ama acımı kontrol etmeyi öğreniyorum. Küçükken zor değildi annesine seni sorardım çok çalıştığını söylerdi ara ara senden paketler gelirdi gerçi hala geliyor ama onları senin göndermediğini anlayacak kadar büyüdüm maalesef.

Şöyle çıksam bir yere, bağırsam çağırsam hüngür şakır ağlasam sana olan özlemim azalır mı acaba. Biri bana seni sorduğu zaman niye ben utanıyorum niye ben üzülüyorum niye gözlerim dolup boğazım düğümleniyor.

Baba... Niye sevmedin ki beni. Hiç mi merak etmedin sana mı benziyorum annesine mi benziyorum diye. Annesi demişken yaman amcama sen abisi diyormuşsun ben de seninle ilgili bir şeyler bana hatıra kalsın istediğim için anneme annesi, yaman amcama amcası, cesur dayıma dayısı falan diyorum işte. Çok salakça geldi deme sakın seninle ilgili o kadar az şey biliyorum ki bulduğum her bilgi kırıntısını hayatıma katmaya çalışıyorum. Gitar çaldığını öğrendiğim gün ağlaya ağlaya kendimi zorla gitar kursuna yazdırtmıştım. Laf arasında annem zeytin yemediğini söylediği için o günden sonra zeytin de yemedim mesela.  Bir kaç tane fotoğrafında beyaz giydiğini görmüştüm ondan sonra da hep beyaz giymeye başladım. Seninle ilgili böyle küçük ayrıntıları hayatıma katınca sen de gelirsin belki.

Eğer bir gün geldiysen ve bu mektubumu okuyorsan öncelikle hoşgeldin dünyama, hoşgeldim dünyana.  Eğer yanındaysam şuan kocaman sarılır mısın bana, ellerimden tutup ben yanındayım kızım der misin. Böyle deyince yanlış anlama annesi bana çok iyi bakıyor elinden gelenin fazlasını yapıyor hatta. Ama ben seni çok özledim. Tanımadığım birini nasıl bu kadar özlüyorum bilmiyorum ama artık gelir misin yanımıza?