Suçlu

Bölüm 1

12 yıl sonra.
Kapı açıldı...
Avukatımın bana seslenmesiyle yattığım yerden kalktım.
"Evren , bir süredir sana bahsettiğim af çıktı yarın şartlı tahliye oluyorsun."
Susup durgunca yüzüne bakınca diğerlerinin çıkması için görevlilere el etti ve hepsi odadan çıktılar.

Yıllardır değişmeyen ve benim bir parçam haline gelmiş olan yatağıma oturup başımı ellerimin arasına aldım.
" bu nerden çıktı şimdi ?"
" Evren emin ol bu senin için daha iyi olacak"
Avukatım 12 yıldır konuştuğum tek kişiydi diğer insanlarla nadir konuşur genellikle sadece isteklerimi söylerdim.

"Peki nerede kalacağım annem ve kardeşim yok tek başıma nerede kalır ve nerede çalışabilirim ben çıkmak istemiyorum"
"Kararname yazıldı savcılığa gönderildi çıkmak zorundasın"
Susup cevap vermediğimde omzumu sıvazlayıp odadan çıktı.
Ne düşüneceğimi bilmiyordum tek başıma ne yapardım nerede çalışırdım bilmiyordum.
Ailem... onlar neredeler hiç bilmiyordum yıllarca sadece onları düşünüp durdum bildiğim tek şey bir kez bile beni görmeye gelmemeleri ve uzun uğraşlar sonucunda avukatımın öğrendiğine göre görüşmek istemedikleri ve uzakta güzel bi hayat kurduklarıydı.

Bunca yıl sadece tutunduğum şey her hafta gelen bilinmeyen bir kadının mektuplarıydı...
Hayalimde canlandırdığım gamzeli kız... kendini böyle adlandırıyordu o beni tanıyordu ama ben onu tanımıyordum. Zihnime yaptığı ziyaretler beni yalnızlıktan bir nebze kurtarsa da psikolojime pek de bir faydası olmuyordu.

Yıllardır babama neden bunu yaptığımı kimseye anlatmamış sadece içime atmıştım ayrıca yaptığımdan pişman olup olmadığımı da kimseye söylememiştim bu nedenle de cezamda indirim olmamıştı fakat bir anda bunun olması beni şaşırtmıştı.

Ertesi gün uyuyamadığım için erkenden kalktım tek göz küçük odamdaki duvar aynasına bakıp iç çektim uzamış siyah sakallarım ve saçlarım dağılmıştı yüzümde yılların yorgunluğu ve üzgünlüğü vardı. Bahsettiğim fiziksel yorgunluk değil ruhsal yorgunluktu sinirime asla sahip çıkamamam ve susmam da bunun en büyük nedeniydi.

Odama görevlilerden biri gelip yemek bıraktı ayrıca eşyalarımı toplayıp hazırlanmam gerektiğini de söylemişti.
Yemeği her zamanki gibi yemeyip kenara ittirdim. Bir kaç parça eşyam vardı ,çantanın içine hepsini tıkıp yatağımın altına sıkıştırdığım
mektupları elime aldım.
Seni bulmam gerekiyor gamzeli kız beni bu kadar nasıl tanıyorsun bilmem gerekiyor.

Avukatımın odama girmesiyle oturduğum yerden kalkıp mektupları çantamın içine sıkıştırdım.
"Merak etme sana yardımcı olacağım o kızı da bulacağım sana kalacak yer de "
Bana her zaman yardımcı olduğu için ona minnettardım.

Çıktığımda içimde bir gram değişiklik olmadı hala buranın kasvetli kafası değişmemiş yürüdüğüm her sokak bana yaşadıklarımı hatırlatıyor nefretim daha çok artıyordu.
Kaşlarımı çattığımı gören avukatım Eren , omzumu sıvazladı " her şey iyi olacak merak etme " her zaman neden bu kadar yanımda olduğunu bilmiyordum ya da bana neden hiçbir şey anlatmamama rağmen inandığını ama yine de yaptıklarını unutmayacaktım.

Erenin ayarladığı eşyalı küçük eve geldiğimde kendimi boş yatağa attım,
her gün imzaya gitmem gerekiyordu ve bana bir telefon vermişti içinde kendi numarası vardı...

Dışarı çıkıp biraz etrafı dolaşmak istiyordum yıllarca tek bir odada kalmakla dışarı çıkmak bana pek farklı gelmiyordu her türlü yalnızdım fakat bir deniz havası almam şarttı.

Sahile indiğimde burası çok küçük bir yer olduğundan eskiden tanıdığım bir sürü insanı görmüş hatta hepsinin tiksinir bakışlarını ve fısıldaşmalarını şahit olmuştum...