Deja Vu_BL Non Fic_

‼️නවවන දිගහැරුම‼️

“ඉතිං ඔයාගේ මල්ලි දැන් කොහෙද ඉන්නේ?”

“එයා දැන් ඉන්නේ මගෙන් ගොඩක් ඈත”

“මට පැහැදිලි නෑ”

“මගේ මල්ලි…… එයා…..අපිව දාලා ගිහින් දැන් අවුරුද්දක් විතර වෙනවා”

“දාලා ගිහින්? ඒ කියන්නේ එයා දැන් වෙන කොහෙ හරිද ජීවත් වෙන්නේ?”

“නෑ. ඇත්තටම….. එයා…එ…යා… ජීවතුන් අතර දැන් න්…නෑ…” අදිස්ගේ දෑස් තුළ නලියන කඳුළු බින්දුවක් අදිස්ටත් අකීකරුව ඕහේ ගලාගෙන ගියා.

“what? එයා ජීවතුන් අතර නෑ!!?” හෙනයක් පිපිරුවා මෙන් මදාරාට කිසිවක් සිතා ගැනීමට නොහැකි වූවා.

අදිස් තම දෑස් තුල පොරකන කඳුළු බිඳු පිස දමා ඡායාරූපයේ සිටින තම සොහොයුරු දෙස වේදනාත්මකව බලා උන්නා. මදාරා තවමත් සිටින්නේ කිසිවක් සිතා ගත නොහැකිවයි. මුළු පරිසරයම දැඩි නිහඬතාවයකින් පිරී ගියා. නිහඬතාවය බිඳ දමමින් මදාරා සිය කටහඬ අවදි කලා.

“මිස්ටර් අදිස්, I’m really sorry. ඇත්තටම මම එහෙම දෙයක් දැනගෙන හිටියේ නෑ. I’m really very sorry මිස්ටර් අදිස්”

“No No….It’s ok” අදිස් අමාරුවෙන් අමුනා ගත් වචන කිහිපයකින් පැවසුවා.

තේව්ගේ මරණය සිදු වූයේ කෙසේදැයි දැන ගැනීමට මදාරාට අවැසි වුවත්, ඇය තවත් තේව් පිළිබඳ කිසිවක් අදිස්ගෙන් නොවිමසා සිටීමට තීරණය කළේ අදිස්ගේ වේදනාවෙන් මිරිකෙන දෑස් දුටු නිසාවෙනි. අදිස්ව තව තවත් වේදනාවටත් අපහසුවටත් පත් කිරීමට මදාරාට අවැසි වූයේ නෑ.

“ එහෙනම් මිස්ටර් අදිස් අපිට දැන් යන්න වෙනවා. ස්තූතියි දක්වපු සහයෝගයට”

අදිස් කිසිත් නොපවසා මදාරා හට හිස සැළුවා.මදාරා ගජේන්ද්‍ර වලව්වෙන් පිට වූයේ පිළිතුරු නැති ප්‍රශ්න ගොන්නක් සමඟමයි. 

ජීප් රථය පිට වන හඬ ඇසුණු අප්පු ආලින්දයට පැමිණියේ සිදු වූයේ කුමක්දැයි දැන ගැනීමටයි. ආලින්දයට පැමිණි අප්පු දුටුවේ තේව්ගේ ඡායාරූපය දෙස බලා සිටින අදිස්වයි. අදිස් අසලට ගිය අප්පු අදිස්ගේ දෑසේ කදුළු පිරී තිබෙනු දුටුවා. අප්පු තමා අසලට පැමිණි වගක්වත් අදිස්ට දැනුනේ නෑ.