Bir elinde kılıç,
Öbüründe kalkan.
Yol uzun, Yolcu yorgun.
Mühürlenmiş gözleri sadece önüne bakmakta.
O gözlerde acı yatmakta.
Uzun uzadıya ilerliyor.
Üstü başı tozlu,
Biraz da tökezliyor.
Doluyor gözleri istemeden.
Yüreğindeki sızı baş gösteriyor,
Kendini fark ettirerek.
Kalbini tutuyor gönül yolcusu.
Çöküyor dizlerinin üzerine.
Başını kaldırıyor ki gün doğmak üzere.
Sevinemiyor.
Şafakta hüzün var,
Artık gülemiyor.
Dayanıyor kılıcına, ayağa kalkıyor.
Kalkanı taşımaya gücü yok artık,
Öylece bırakıyor.
Dedim ya yol uzun.
Sadece yürüyor gönül yolcusu,
Kalbin yamaçlarında.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karalamalarım
PoetryBenimki doğmamış bir çocuğa isim koymak, Olmayan bir gökyüzünde uçurtma uçurmak, Başlamayan bir aşkın, acısını yaşamak...
