DEJAVU/ARDA GÜLER

41.BÖLÜM

"KIZ MI?!"

"EVET!"

Miray ve Cemre hızlıca bana sarıldır.

"Lan sarılıp sıkmayın karımı."

"Yengemm çok sevindim!"

"Tebrikler güzelim!"

Diğerleride sarıldı.

"Demek kız torunum oluyor ha."

"Evet babacım."

"Kız dayısı oluyorum olm var mı??"

"Ay bende kız halası oluyorum!"

"Darısı sen ve nişanlının başına Nurgül ablam."

Nurgül abla güldü.

"Torunmuzu alıp şöyle bi' buraları gezdiririz değil mi Demir'cim?"

"Gezdiririz tabii."

"Ben babasına sövmeyi öğreticem."

"Ay İsak ya."

Hepimiz güldük.

~7 ay sonra.

"Dikkat et aşkım."

"Şuna bak, artık merdivenden bile düşemiyorum."

"Olur güzelim öyle şeyler."

"Güzel miyim gerçekten??"

"Evet. Benim güzelimsin."

"Nerden güzelim ya. Şu karnıma bak. Nerdeyse burnuma değicek."

Arda yanağımdan öptü.

"Güzelsin sevgilim. Hemde çok. Şunun şurasında bebeğimiz gelicek. Daha da güzelleşiceksin."

Gülümsedim. Arda mutfağa gitti. Bende salonda oturuyordum. Birden karnıma bir sancı girdi. Geçici sancıdır deyip umursamadım. Ama daha da ağrımaya başladı. Yere baktığımda, suyumun geldiğini gördüm.

"Arda!"

Arda koşarak yanıma geldi.

"Noldu hayatım?!"

"Geliyo!"

Acıdan 2 büklüm olmuştum.

"Kim geliyo?!"

"Ya bebek geliyo işte bebek!"

"Nee!"

"A-arda bi' şey yap."

"Tamam güzelim sakin ol."

Arda beni kolumdan tutup kaldırdı. Evden çıktık, arabaya bindik.

"Sakin ol bebeğim şimdi varıcaz hastaneye."

Bağırmaya başlıyordum. Derin nefes alıp veriyordum.

"Dayan güzelim vardık."

Arda arabadan indi. Benide indirdi.

"Doktor yok mu!"

Hemşireler sedye getirdiler. Beni sedyeye yatırdılar. Arda elimi tuttu.

"Dayan güzelim, az kaldı dayan."

Ameliyat odasına giriyorduk. Arda elimi bıraktı.

"Burdayım sevgilim korkma!"

~Arda'dan.

Nefes'i içeri almıştılar. Annemlere ve Miray'lara haber vermiştim. Kısa zaman sonra onlarda geldiler.

"Nefes'in durumu nasıl?"