Ateş Timi

7.Bölüm

Sabah olduğunda ateşime bakmak için yanıma gelip baktığında 37'ye düşmüştü

kahvaltıya gitmek istemediğimde kahvaltımı odaya getirmişti.

Benim iştahım ne kadar olmasada bana zorla kendisi yedirmişti.Çok yorgun ve mutsuzdum Yengeç burçlarının sağı solu olmaz heran morali bozabilir heran ağlayabilirdi. Niye mutsuz olduğumu bende bilmiyordum ama annemleri özlemiştim galiba. benim 1 tane kız kardeşim,birde 1.5 yaşında erkek kardeşim vardı.

Yemeğimi bitirdiğimde Hakkarinin sınırında bir grup teröristin elinde bulunan önemli evraklar için görev vardı.

Bizler için önemli olan büyük kişiler ile ilgili bilgileri vardı.

Bir yandan hazırlanırken bir yandanda Muratın boş boş sözleriyle ilgileniyordum

"Bu göreve gelmiyeceksin,daha yeni iyileştin zaten önemli değil o kadar lütfen gelme bak kendini dahada yorma" desede ben hazırlanmıştım

Hemen dışarıya çıkıp araçların gelmesini bekliyorduk. Her ne kadar kendimi iyi hissetmesemde ben vatan için söz vermiştim ne olursa olsun elimden gelenin fazlasını yapıcaktım o yüzden bu göreve gitmeliydim

Görev yerine vardığımızda dahada kötüleşmiştim galiba ateşim çıktı kimseye bir şey demeden atış yapmaya devam etmiştim biran önce bitmesini istiyordum bu görevin.belgeleri almak için içeriye Batuhan, Murat ve Mert girip hemen alıp geri çıkmışlardı Suat abi elini alnıma koyduğunda "kız yanıyorsun bu ateş ne çok fazla ateşin var söylesene havale geçirirsin Allah korusun, Murat haklıydı keşke gelmeseydin" diyince"bu kadar kötü değildim bende anlamadım Murat'a bişey deme sakın paniğe kapılır hemen gidelim yeter benim için...

O sırada Muratlar belgeleri almış hızlıca araçlara doğru ilerliyorduk bu sefer helikopterle geri dönecektik herkes sırayla helikoptere binerken arkalalarda son 3-4 kişi kalmıştı

Ben arkamızda biri varmı diye bakarken 2 kişi Muratı hedef almış vurmak için bekliyorlardı ben görür görmez " asker düşman var dikkat "diye bağırırken birisi ateş etmişti o anki refleks ile Muratın önüne atladım tam önüne atladığımda edilen ateş bana gelmişti, vurulmuştum...

Hissetmiyordum hiçbişey, elim ayağım durmuştu,elimi vurulduğum yere koyduğumda heryerim kan içindeydi

Murat eliyle vurulduğum yeri tutuyordu onun canı benden daha çok yanıyordu sanki ne olduğunu anlayamamışken Suat abiyi çağırmıştı

Yere uzanmış gözlerim açık halde Murat'a bakıyordum Murat elimden tutup gözlerimin içine bakıyordu, ağlıyacaktı sanki Suat abi yarama bakıp " çok fazla kanaması var acil hastaneye götürmeliyiz ben burda çok fazla bişey yapamam"diyince Murat dahada korkmuştu onun yüzünden benim csnım yanıyordu onun önüne atlayıp kurşun yemiştim hemen beni yerden kaldırıp helikoptere götürmüştü

Herkes korkulu bakışlarla bana bakıyordu birden gözlerim kapanır gibi oldu heryeri bulanık görüyordum Suat abi nabzıma bakıyordu gözlerim hala açıktı gözlerini 1 saniye bile benden ayırmıyordu. Zaman kaybetmemek için önceden hastaneyi aramışlardı bir saniye bile onlar için çok önemliydi

Hastaneye varınca hemen sedyeye alıp ameliyathaneye almışlardı. Herkes kapıda ağlıyordu Murat sinirden yere çökmüş kendini suçluyordu

Mert Muratın yanına gidip"muratım dur sakin ol kendine gel Meryeme bişey olmaz o çok güçlüdür sende biliyorsun kendini suçlama"desede onun için hiç bişey değişmiyecekti

3 saat geçmişti hala bir tane doktor bile çıkmadı herkes artık dahada korkuyordu

İçerden artık bir tane doktor çıkmıştı Murat ayağa kalkıp akan gözyaşları ile "Meryem nasıl iyi dimi bişey olmıycak ona" diyip doktor hemen lafa girmişti