'YENGİ' FİNAL OLDUKTAN SONRA DEVAM EDİLECEK
Abilerim/Gerçek aile kurgusudur.
Beni ülkemden uzak tutmalarının arkasındaki nedeni hiçbir zaman anlayamamıştım.
Ta ki yedi ay öncesine kadar.
Büyükannem ölüm döşeğindeyken öğrenmiştim koca bir yalanın baş...
Yengi ve Perla için büyük bir yol katettik okurlarım. Ben kendi adıma elimden geleni yapıyorum. Sizler de yıldıza basarak geribildirim verirseniz beni çok mutlu edersiniz. Şimdiden teşekkür ederim <3<3
02.06.2024
Feridun Düzağaç-Beni Bırakma
"Ben Açelya Değilim"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aynadan aksime baktığımda kızarmış gözlerim dün gecenin emarelerini taşıyordu. Aşağıya inmeden önce hafif bir makyajla yüzümü toparlamaya çalışmış, kısmen başarılı olmuştum.
Banyonun kapısının tıklatılmasıyla gözlerimi karşımdaki aynadan çekerek kapıyı açtım. Eylem Hanım sıcacık gülümsemesiyle "Günaydın kızım" dedi. Onun neşesi anında bana da sirayet etmişti. Ben de ona aynı karşılığı verdim.
Birlikte kahvaltı için aşağıya indiğimizde ben yine Kartal'ın yanındaki boş sandalyeye oturmuştum. Kartal yanağımdan makas alarak göz kırptığında ona en içten gülümsememi sundum.
Kürşat Bey elinde telefonuyla masaya doğru ilerlediğinde kendi sandalyesini es geçip benim yanıma gelmiş, saçlarımdan öpmüştü her zaman yaptığı gibi.
Eylem Hanım tabağımı çeşit çeşit kahvaltılıklarla doldururken ben onu izliyordum yüzümdeki tebessümle. Benim için bir şeyler yapıyor olmaları beni mutlu ediyordu.
Bu arada üzerimdeki dik bakışları da hissetmiyor değildim. Her ne kadar görmezden gelmeye çalışsam da Atlas bakışlarıyla beni abluka altına almıştı. İtinayla üzerinde değdirmediğim bakışlarım anlık onunla buluştuğunda hislerimde yanılmadığımı fark ettim.
Dün gece Kartal'ın anlattıklarından sonra Atlas ve Asır'a daha farklı bir gözle bakıyordum. Her ne kadar canım yansa da da bana olan bu önyargıları gerekçesiz değildi. Birbirimize alıştıkça aramızdaki bu duvarların yıkılmasını umut etmekten başka çarem yoktu.
Kolay değildi. Benim kaybım Alpanları felakete sürüklemişti. Kartal'ın anlattıklarından yola çıkarak bir yargıya varmıştım. En ihtiyaç duydukları zamanda anneleri yoktu yanlarında, şimdi Eylem Hanım'ın beni kazanmak için gösterdiği çabayı gördüklerinde canları yanıyordu. Bu durumun sorumlusu olarak da beni gördükleri için öfkelerinden en büyük payı ben alıyordum.
