"Karya'nın babası olayım. Evlen benimle."
"Pardon? Daha bir saat önce tanıştık biz farkında mısın?"
|mpreg|
|Aşk yeniden temalı|
|changlix, minsung, seungın|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~•~•~•~•~
"Hyunjin."
"Chan lütfen hiçbir şey sorma." dedi istemsizce dolan gözlerini camdan dışarıya çevirerek. Jisungdan aldığı haberle apar topar eve dönüş yoluna çıkmışlardı. Karya arabada olduğu için şimdilik sustu chan. Fakat ne olduğunu az çok anlamıştı.
Jisungun sesini duymuştu. Ne söylediğini de tabii ki. Denis, karyanın biyolojik babası olmalıydı. Chan bunu anlamıştı. Endişeliydi. Hyunjini ve karyayı kaybetmekten endişeliydi. Hyunjin ya o adama geri dönerse? Ya karya gerçek babasıyla olmak isterse? Ya chan onları kaybederse? Korkuyordu.
Hyunjin de korkuyordu. Denis ya karyadan haberdar olduğu için geldiyse? Ya karyayı alırsa? Hyunjin de kaybetmekten korkuyordu, oğlunu kaybetmekten korkuyordu.
Korku ve endişe dolu geçen yolculuğun sonunda eve gelmişlerdi. Fakat hyunjinin isteği üzerine chanın evine gelmişlerdi. Denisin onları burada bulamayacağını düşünmüştü. Oğlu burada daha güvendeydi.
"Abi? döndünüz mü siz?"
İçeri girdiklerinde karşılarına seungmin çıkmıştı. Chan bavulları yere bırakarak kardeşine baktı. Saat bayağı geç olmuştu fakat seungmin evdeydi. "Senin ne işin var burada? Changbin baba kızmıyor mu burada olmana?"
Omuz silkti seungmin. "Bir anda değişti biliyor musunuz? Siz gittikten sonra beni de gönderdi. Evine gidebilirsin istersen dedi. Bir anda iyi bir adama dönüştü." Hyunjinle göz göze gelmesiyle dudağını ısırdı. "Şey, yani aslında çok iyi bir adam zaten-"
"Önemli değil seungmin." dedi hyunjin ve kucağında uyuyakalan oğluyla birlikte üst kata çıktı. Seungmin üzülerek abisine baktı. "Kızdı bana değil mi? Off tutamadım şu dilimi."
Chan, kardeşinin omzunu pat patladı. "Sana kızgın değil endişelenme."
"Ne oldu? Tartıştınız mı? Zaten hemen geri döndünüz. Bir şey mi oldu?"
Kafasını sağa sola salladı chan. "Önemli bir şey değil boşver. Yoruldum araba kullanırken odaya çıkıyorum ben. İyi geceler."
"İyi geceler." dedi seungmin ve chan odaya çıktı. Karya yatakta uyuyordu ama hyunjin yoktu. Balkonda olduğunu düşünerek oraya geçti chan.
"Hyunjin."
Gözyaşlarını silerek döndü chana hyunjin. "Gel." Yana kayarak koltukta yer açtı. Chan hyunjinin yanına oturdu. "Anlatmak ister misin?"
"Anlamadın mı zaten?"
Omuz silkti chan. "Anladım ama sen anlatırsan daha iyi ve doğru anlarım."
"Denis." iç çekti hyunjin. "Karyayı daha doğmadan terk eden babası."
İstemsizce yumruğunu sıktı chan ve sadece sustu. Hyunjin ise en baştan anlatmak için gözyaşlarını silerek chanın gözlerine baktı. "Denisle üniversitede tanıştık. Çok güzel giden bir ilişkimiz vardı ama o burada yorulduğunu söyleyerek kendi ülkesine, Rusya'ya geçiş yapmak istediğini söyledi. Onu bırakmak istemedim. O da benimde onunla gitmemi istediğini söyledi. Birlikte gitmeyi teklif etti. İlk başta kabul edemedim çünkü babam asla göndermezdi beni. Tanıyorsun zaten babamı ölse göndermez. Ya okuldan vazgeçip onunla gidecektim ya da ondan vazgeçip okuluma devam edecektim."
