Kırık Düşler

Kader dostları

   Sabah ışıkları odaya dolarken, Melek ve Masal yalnız kaldı. Masal’ın annesi, kızlar için yemek getirmek üzere hastanenin kafeteryasına gitmişti. Sessizlik odada hakimken, iki kızın gözleri karşılaştı. Melek, yatağında doğruldu ve sessizliği bozarak, “Nasılsın, Masal?” diye sordu. Masal, hafifçe gülümseyerek, “İyiyim. Sen nasılsın, Melek?Dün seni biraz endişeli gördüm,dün gece seni üzen neydi? Rüyanı bana anlatır mısın?” Melek, derin bir nefes aldı ve rüyasında annesini nasıl gördüğünü, kelebek desenli tokayı bulduğunu anlattı. Gözleri dolarken, “Annemi çok özlüyorum,” dedi. Masal, Melek’in elini nazikçe tuttu. “Ben de babamı kaybettim. İlk başta çok zor oldu ama annem hep yanımdaydı. Zamanla acı hafifliyor. Ama hatıralar hep kalıyor.”.Melek, Masal’ın gözlerindeki derin anlayışı fark etti. “Babanla ilgili en sevdiğin hatıran neydi?” diye sordu. Masal, düşünceli bir ifadeyle, “Babamla birlikte parkta uçurtma uçururduk. Gökyüzüne baktıkça hep onun yanında olduğunu hissederdim,” dedi. Melek, bu anıyı dinlerken kendi çocukluğunu düşündü. “Annemle birlikte mutfakta pasta yapardık. Her seferinde unla kaplanırdık ama çok eğlenirdik,” dedi gülümseyerek. Masal, Melek’in elini sıkarak, “Bu güzel anıları her zaman saklayacağız, değil mi? Onlar bizimle hep kalacak,” dedi. Melek, başını sallayarak, “Evet, hep bizimle kalacaklar,” diye onayladı.

   Masal, bir an duraksadıktan sonra kolunu göstererek, “Bak, bu yara bana babamdan kalan son hatıra,” dedi. Melek, Masal’ın kolundaki derin yarayı gördü ve içi burkuldu. Tam o anda, birden akşamki rüyasını hatırladı. Rüyasında annesini gördüğü, kelebek desenli tokayı bulduğu an gözlerinin önüne geldi. Melek, duygularını bastırmaya çalışarak, “Ben de dün gece rüyamda annemi gördüm. Ona ulaşmak istedim, ama hep kayboldu,” dedi. Masal, Melek’in gözlerindeki yaşları fark ederek, “Rüyalar bazen bize mesajlar verir. Belki de annen sana onunla birlikte olduğun güzel anıları hatırlatmak istedi,” dedi. Bu sözler, Melek’in içindeki boşluğu biraz olsun doldurdu. Masal’ın anlayışlı ve şefkatli yaklaşımı, Melek’e umut verdi.

   O anda kapı yavaşça açıldı ve Masal’ın annesi içeri girdi. Elinde iki tabak yemekle, kızlara gülümseyerek, “Bakın, size ne getirdim,” dedi. Melek ve Masal, annesinin getirdiği yemekleri alarak, birlikte yemeğe başladılar. Bu an, iki kızın birbirine olan bağını daha da güçlendirmişti. Melek, annesinin ona bıraktığı cesaret ve sevgiyle, yeni bir başlangıç yapmaya hazırdı. Ve bu yeni başlangıçta, Masal ve annesi yanında olacaklardı. Masal’ın annesi, kızların sohbetini dinlerken, gözlerinde şefkatli bir bakış vardı. “Siz ikiniz gerçekten çok güçlü kızlarsınız. Hayatta her zaman zorluklar olacak, ama birbirinize destek olursanız her şeyi aşabilirsiniz,” dedi. Melek, Masal’ın annesinin sözlerini duyunca, içinde bir sıcaklık hissetti. “Teşekkür ederim,” dedi sessizce. Masal’ın annesi, Melek’in yanına oturarak, “Annenin sana öğrettiği her şeyi yanında taşı. Onun sevgisi ve hatıraları seninle kalacak,” diye ekledi. Melek, gözyaşlarını tutamadan, “Onu çok özlüyorum. Onsuz nasıl devam edeceğim?” diye sordu. Masal’ın annesi, Melek’i nazikçe kucaklayarak, “Biliyorum, canım. Ama unutma, annenin sevgisi hep seninle. Biz de burada sana destek olacağız,” dedi. Masal, Melek’in elini tutarak, “Hadi ama, üzülme. Annem doğru söylüyor. Biz birlikte güçlü olacağız,” dedi gülümseyerek…

   Masalın annesi kızlara doğru gülümseyerek “Ben doktora gidip ilaçlarınızı getireyim,” dedi, ardından “Birazdan dönerim.”diye de ekledi.Melek merakını yenemeyerek Masala sorar,”Kolun nasıl o hale geldi? ” Masal, bir an sessiz kaldı, sonra derin bir nefes alarak, “Babamla bir trafik kazası geçirdik. O kazada babamı kaybettim. Ben de bu yarayı aldım. Ama annem hep yanımdaydı, bu yüzden güçlendim,” dedi. Melek, Masal'ın anlatımını dikkatle dinlerken, kendi kazasını hatırladı. "Ben de kaza geçirdim," dedi sessizce. "Annemle babamla tatil yaparken, bir kavşakta başka bir arabayla çarpıştık. O an, her şey karardı..." Masal, Melek'in sesindeki üzüntüyü duyduğunda, ona içtenlikle bakarak, "Bu zor zamanlarda birbirimize destek olmalıyız. İyileşeceğiz, Melek. Birlikte güçlü olacağız," dedi. Melek, Masal'ın cesaret verici sözleriyle bir nebze rahatladı. Onun anlayışı ve desteği, Melek'in içindeki umudu yeşertiyordu. Birlikte yaşadıkları bu zorlu deneyim, onların dostluğunu daha da pekiştiriyordu.

   Masal'ın annesi ve doktor içeri girdiğinde odadaki atmosfer değişti. Melek ve Masal bir an sessizleşti, annenin ciddi ifadesini fark ederek. Doktor, sakin ve anlayışlı bir tavırla odadakilere yaklaştı. "Merhaba kızlar, nasılsınız?" dedi doktor, gülümseyerek. Masalın annesi, kızlarının yanına giderek onları sevgiyle izledi. "Doktor Hanım, kızlarımız nasıl? Her şey yolunda mı?" diye sordu, endişeyle. Doktor, nazik bir ses tonuyla, "Evet, her ikisi de iyileşiyor gibi görünüyor. Ama dinlenmeleri ve tedavilerini sürdürmeleri önemli," dedi. "Masal, senin kolunu kontrol etmem gerekiyor, izin verir misin?" diye sordu doktor. Masal sessizce başını salladı ve doktorun yaklaşmasını bekledi. Doktor, dikkatlice Masal'ın kolunu inceledi ve yarayı kontrol etti. "Yara iyi görünüyor, ama tedaviye devam etmemiz gerekecek." dedi doktor. Masal'ın annesi, minnetle doktora teşekkür ederek, "Çok teşekkür ederiz, doktor hanım. Kızlarımız için ne kadar iyi bakıldığına şahit olmak bizi rahatlatıyor," dedi. Doktor, gülümseyerek odadan ayrıldı. Melek ve Masal, doktorun ayrılmasının ardından birbirlerine bakarak hafif bir tebessümle nefes aldılar. Bu ani ziyaret, onların birlikte geçirdikleri zorlu sürecin bir göstergesi olarak gelmişti. Birbirlerine olan desteğin ve arkadaşlığın önemi bir kez daha ortaya çıkmıştı.