နှင်းမှုံလေးတွေကျပြီး ဆောင်းရာသီရဲ့ညတာရှည်တာကြောင့် စောင်လေးထဲမှာကြောင်ပေါက်လေးတစ်ယောက်လိုကွေးပြီးအိပ်နေတယ်။လူကတော့လည်း အိပ်ယာထဲက မထနိုင်အောင် နေမကောင်းဖြစ်နေတာပါ။ အခုဆို ပဉ္စမအကြိမ် အန်တာဖြစ်တယ်။
''သမီး ရရဲ့လား သမီးတော်တော်အန်နေတယ်နော်''
''ရပါတယ် သမီးအဆင်ပြေတယ်''
အမကလည်း မနက်ဖြန်မှာ အိမ်ကိုပြန်လာမှာဆိုပြီး ကျွန်မလည်း အရမ်းပျော်မိတယ်။အမနဲ့လက်ထပ်တုန်းက ကျွန်မအသက်က 24 အမက 26ပါ။ ကျွန်မနဲ့ရည်းစားဖြစ်ပြီး 2နှစ်လောက်အကြာမှာ လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ သူကပြီးတော့ အလုပ်အရမ်းကြိုးစားတာပါ ဒါပေမဲ့ သူအိမ်ကိုတော့ တစ်လမှာ 10ရက်ပဲပြန်လာရတယ်။ သူမရှိတဲ့ရက်တွေဆို ကျွန်မအမြဲ အထီးကျန်တယ်လေ အိမ်မှာကတော့ မိသားစုဝင် အမနဲ့ဆို ၅ယောက်နေတယ် အမေရယ် အဖေရယ် ညီမရယ် ကျွန်မရယ် အမရယ်ပေါ့။
အချိန်ခဏအကြာမှာ ရေးရွတ်မိလိုက်တယ်
''အင်းးး အမလည်း ပြန်လာတော့မှာပဲ မနက်ဖြန်ဆို''
အိပ်ယာကနေ မျက်နှာကြက်ကိုကြည့်ပြီးပြောနေတုန်း
''သမီး တံခါးခေါက်သံကြားတယ် ဘယ်သူလဲမသိဘူး''
Haerinလည်း သိချင်စိတ်အိပ်ယာကနေ အောက်ထပ်ကိုဆင်းသွားတယ်။ တံခါးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အရမ်းအံသြသွားတယ်
''အ...အမ.ပြန်လာ..ပြန်လာတာလား?''
Danielleရဲ့ပုံစံကတော့ ဆံပင်အမည်းရောင်ပြီးတော့ နဲနဲကောက်ထားပြီးတော့ စည်းထားတယ် နံဖူးအရှေ့လေးတွေမှာ ဆံပင်အနည်းငယ် ကျနေတယ်။ အင်္ကျီကတော့ Tshit အမည်းပေါ်မှာနက်ပြာရောင် swaeterလေးဝတ်ထားတယ် ဂျင်းဘောင်းဘီအပြာနဲ့ ပြီးတော့ ကျောပိုးအိတ်အမည်းရောင် လွယ်ထားတယ်။ လက်မှာတော့ အထုပ်တွေနဲ့ဘာအထုပ်တွေလည်းတော့မသိဘူး
''Haerin သမီးDanielleကိုအထည့်ခေါ်လိုက်အုံးလေ''
''ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ပါ''
''ဘာလဲ အမအခုအချိန်လာတာ စပရိုက်ဖြစ်သွားလား??''
Haerin ကြောင်အအဖြစ်သွား
YOU ARE READING
A Little Kitty
Fanfictionသူမက ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သူလေးပါ သူမကို ကျွန်မတကယ်ချစ်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ ကျွန်မအဖေက သူမကို လက်မခံခဲ့ ဒါနဲ့ပဲ မတက်နိုင်တဲ့အဆုံး အဖေလည်း လက်ခံခဲ့တယ်။ ကျွန်မက စားဖိုးမှုးပါ စားဖိုးမှုးကတော့ ကျွန်မက တခြားနိုင်ငံက သံတမန်တွေလာရင် နိုင်ငံတကာက လူကြီးမင်းတွေလာရင်ပေါ...
