Duygusuz kalp

Her şey Olabilir

Bazı şeyler hayatta hiç ummadığımız anlarda karşımıza çıkar. Hiç ummadığımız anlarda aşık oluruz. Hiç ummadığımız anlarda hayal kırıklığına uğrarız. Hiç ummadığımız anlarda yalnız kalırız...  İşte bu anlarda hayatta hiç unutamadığımız ve bizi sonsuza dek değiştiren anlar olur. Hayat işte ne kadar plan yaparsan yap hep senin karşına yeni şeyler çıkartır....

      İşte Meltemin başına gelende tam olarak buydu. Hayat onun karşısına planları dışında olaylar yaşatmıştı. Yaşadığı evinden taşınmak zorunda kalmış, çok sevdiği işinden ise ayrılmak zorunda kalmıştı. O da yetmezmiş gibi hiç bilmediği bir şehre gelmek zorunda kalmıştı. Şimdi ise yeni hayatının başladığı şehirde , onu kabul edip etmeyeceklerini bilmediği bir şirketin koridorunda stresli bir şekilde oturmaktaydı. Aslında mülakatı iyi geçmişti ama yine de içinde bitmek bilmeyen bir anksiyete vardı. Kalbi çarpıyor nefesi daralıyordu. Her şeyin ters gitmesine o kadar çok alışmıştı ki  başvurduğu sekizinci işinden de olumlu yanıt alamayacağını düşünüyordu. Yeni geldiği bu şehre bir türlü ayak uyduramadığı gibi biriktirdiği parasının dibini görmeye başlamıştı. Ev yerleştirmek sandığından çok masraflıydı. Para sıkıntısının yanında  bir  de gelir gelmez apartmandaki komşusuyla yaşadığı ufak çaplı tartışma vardı. O günü asla unutamayacaktı. Sırf apartmanın önünde  2 saat duracak nakliye aracının camının önünü kapatmasından dolayı çıkmıştı bu tartışma. Boş ve gereksizdi. Hala aklına geldikçe sinir oluyordu Meltem. Bir yandan da ne zaman sekreterin gelip onu içeri çağıracağını düşünüyordu. Telefonla aradıklarında bu kadar bekleyeceğini düşünmemişti. Artık gelse de kurtulsam kafasındaydı..

          Sonunda koridorun başından bir kadın topuklu ayakkabısı duyuldu gelen sekreterdi.

                  " Meltem hanım içeriye gelebilirsiniz"

       Meltem sessiz  bir şekilde sekreteri izledi. Çok gergindi. İşe alınıp alınmadığını çok merak ediyordu. Artık bu çile bitsin diye dua ediyordu.

       Odaya girdikten sonra karşısında sert mizaçlı, orta yaşlı, kırmızı takımının içerisinde adeta bir idol olabilecek bir kadın vardı. Adeta büyülenmişti. İşte şimdi bu işi çok daha fazla istiyordu.

                " Oturabilirsiniz Meltem Hanım  " dedi kırmızı takım elbiseli kadın.

                  " Ben Filiz Özgür . Başvurduğun şirketin genel yöneticisiyim. Şahsen direk konuya girecek olursam cv'in beni etkiledi. İş deneyimlerinde  çok ünlü bir şirkette çalıştığını yazmışsın. Sormamda sakınca yoksa eğer, bu kadar iyi bir  cv ile neden işten ayrıldın? "

                   " Sormanızda bir sakınca yok tabi . Ama bu özel bir mesele. Oradan ayrılmak hiç istemezdim hatta  emekli oluncaya kadar orada çalışacağımı düşünürdüm ama olmadı. Bazı şeyler istediğim gibi gitmedi ve şuan buradayım."

                    " Peki anlıyorum. Yaşadığınız her neyse umarım bundan sonra o deneyimden daha iyilerini yaşarsınız. "

                     " Umarım." dedi. Ama bu lafına kendi dahi inanmıyordu. Umudu kalmamıştı.

                     " Çok  lafı uzatmadan sadede gelecek olursam gerilmenize hiç gerek yok çünkü işe alındınız. "

    Meltem bunu duyduktan sonra ufak bir anda olsa yeniden başlamanın umudunu yaşadı. Artık rahatlamıştı. En zorlu işi halletmişti. İş bulmuştu.

                    " Çok ama çok teşekkür ederim. Bunun benim için ne kadar önemli olduğunu bilemezsiniz"

     Meltem o anın mutluluğunu asla unutmayacaktı. Çünkü uzun bir süreden sonra ilk defa gerçekten bu kadar mutlu olmuştu. O an paha biçilemezdi. Keşke bu andan bir kaç ay sonrada aynı şeyi düşünseydi. Hiç bir şey umduğu gibi gitmemişti. Asistan olarak çalıştığı bir kaç ay boyunca ölesiye çalışmış , bir çok mesai yapmış ve yorulmuştu. Şimdi ise çalan beşinci alarmını kapatıp tavana bakıyordu. Bu şehre  taşınmak bir hata olmalıydı ve bu iş. Onu düşünmek dahi istemiyordu ama katlanmalıydı. Mecburdu. Hayalleri için yapmalıydı.