|CEHENNEM BİZİ ÇAĞRIYOR|
Bir devrimin ortasındaydı. Bir saldırının en savumasız kişisiydi. Yanında ölen bir çok insanı görmüştü.
Yüreğinde yer edinen korku küçük bedenine sığamadı.
Bu acıyla gözlerini sıkıca yumdu. Kulakları sağır edecek gürültüde bombalar, silahlar ve çığlıklar duyuyordu.
Hepsini babası yapmıştı. Onun korku sebebi olmuştu. Küçük bedenin korku sebebi babasıydı.
Öz babasıydı.
Bir duvar kenarına sinerek babasına baktı usulca. Ona acımasızca bakan babasına karşı, kaçarken defalarca düşüp yara olan avuç içlerini kulaklarına bastırdı tüm gücüyle.
Artık ne görüyor, nede patlama seslerini duyuyordu.
Nefes almak istiyordu, herşeyi bir kaç saniliyeğine unutmak istiyordu.
Babasının bunu yapmadığını diledi. Fakat olmadı.
Derin bir nefes yollamak istedi ciğerlerine ama toz duman soladı.
Genzinden aşağı doğru inen nefesi boğazını acı bir şekilde yakmıştı.
"Geliyorlar!" Dedi bir adam bağırarak. Boğazı tahriş olmuştu sesini duyurmaya çalışmaktan. Ve ardından bir silah patladı.
Babası yapmıştı. Herşeyi babası yapmıştı.
O an zaman dolmuştu. Babası elinde tuttuğu silahı küçük bedenin kalbine eşitleyip patlatmıştı. Kurşun tam kalbine denk gelmişti.
Hangi baba oğlunu vururdu ki? O yapmıştı. Acımasızca vurmuştu küçük oğlunu. Kulaklarına bastırdığı elini kalbine tuttu. Acı içinde kıvrılayarak bağırdı.
Canı yanıyordu. Hemde fazlasıyla. Bu sondu. Babasına karşı ilk ve son savaşıydı. Yada o öyle sanıyordu.
YOU ARE READING
CEHENNEM BİZİ ÇAĞRIYOR |+18|
FantasyHavva'nın aklını çelen, Adem'in boğazında ki lokmasın. Haramsın, yasaksın ama yaratılmışsın. Cehennemi yaratmasan da günahı yaratmışsın. Beyazın zıttı, karanın şahısın. Litih'in hırsı, öldürülen çocuklarının cezasısın. Şehrin karanlık tarafı, tek an...
