10. bölüm

12 4 7
                                    

Saatler geçti biz hala bu metro istasyonunda tıkılı kalmıştık. Kimse kurtarmaya gelmiyor fakat iki saatte bir asansörden garip sesler geliyordu. Sadi yukarda kalmıştı. Hepimiz burdaydık.

🍰
~yazardan~

Sadi zenim katta bütün egitmenlere haber vermiş her yerde ekibi ararken...

.
.
.
.
Sizce ekibimizin ismi ne olsun fikri olan yazsın
.
.
.
.

Ekibimizin olmadığını öğrenen katil gardaş kamera kayıtlarını izleyerek nerde olduklarını öğrenir. Bize ulaşmak için elinden geleni yapar. Egitmenler ekibimizi ararken katil çoktan bizimkileri bulmak için yola çıkmıştı.

🌼
~Nurdan~

Saatler geçti bizim için tek bir şey yapılmadı. Yapılmayacaktı da zaten benim 6. Hissim kuvvetlidir bilirim içime doğdu. Ece ile aklımıza gelen şey tıpa tıp aynı şey çıkınca başımdan kaynar sular döküldü. Metro hala çalışıyor fakat asansör bozuktu. Yukarı çıkamıyor yada özgürlüğe kavusamiyorduk.

O an geldi...

O...

Geldi...

Katil...

Bizi...

Buldu...

Ecel artık bize çok yakındı.

Kaderimizde bu yazılıydı.

Gerçekleşecek şeyi bilen iki kişi olarak çok üzülüyorduk. Kimse bilmiyor olayı anlamıyordu.

Hayatımız YYYU olmuştu.

Ömer sessizliği bozup.
– arkadaşlar olay neye benziyorsa benziyor ölücez burda bari günah çıkaralım.

Ben
– Allah belanı versin Ömer. İşin gücün oyun.

Furkan
– günahını da oyununu da yedirrim sana kaşınma.

Efe
– arkadaşlar basliyalim bence

Ece
– bencede

Ömer'e göz devirip konuşan Efe'ye döndüm.
– ben burdan birinden hoşlanıyorum. Ama soyliyemiyorum.

Ece
– bende birinden hoşlanıyorum.

Eceye sırıtıp imalı bakışlarımı atmazsam olur mu??? ASLA.

ÖMER
– Ben bir kızı opmustum ama kız sarhoştu ve hatırladığını sanmıyorum.

Ada
– ben bı...

Herkes ona döndüğünde sustu ve cesaretini toplayıp konuşmaya devam etti.

– ben bir teröristim.

Ben dalmamak için zor dururken herkes beni ve Ece'yi tutuyordu.

Furkan duvar kenarında yere bakarken hayatı sorguluyordu.

Ayağa kalktı ve hızlı adımlar ile Adanin üstüne yürüdü.

Duvar dibinde oturan kızın salık saçından tutarak ayağa kaldırdı.

Önce boğazına elini dayadı fakat bir süre Ada'yi nefessiz bırakınca. Bıraktı. Sanki ne yaptığını bilmiyordu. Bir süre Ada nefes alırken o yere baktı.

Ada konuşmaya cüret ettiğinde kimse beni tutmadığı için Adanın önünde duran Furkan'ı kenara yavaşça itip adanın yakasına yapıştım.

–Yaşatmaya niyetim yok.

Gözleri büyüdü. Doldu.
sıkıca kaptğım boğazına oksijen girdiğini fark edince kafayı koyduğum gibi inlemeye başladı. Burnu kanıyordu.
Umrumda pek değildi aslında. Kimsenin umurunda değildi.

Biz burda onlardan kurtulmaya çalışıyorduk ve o bize bunu rahatça soyliyebiliyordu inanılmaz bir şekilde gözlerim dönmüştü kendime geldiğimde Sadinin göğsüne yumulmus bir şekilde ağlıyordum.

Herkes bana hayret içinde bakıyor ama ben ne yaptığımı bilmiyordum.

Zeynep, hüngür hüngür ağlarken Ece ne mutlu ne üzgün şekilde moreli bozulmuş olmalı ki bakışlarından anlaşılıyordu.

Sadi başımda "sen bilerek yapmadın, bir şey olmiyacak korkma, güzelim bu kadar kendini paralama, yapma kendine zarar verme " diyrodu. Ben ne kendimi paraliyordum ne de kendime zarar veriyordum.

– ne diyorsun sen ne patlaması, ne zarar vermesi sen ne diyorsun bı bok anlamadım yemin ederim.

Furkan
– sen kızın ölümüne sebep oldun.

Ben
– nehhhh.

Zeynep
– birde bilmiyormuş ayağına yatıyor. Kızım senin ölümün elimden olucak. Seni katile yem edemem.

( Genizden konuşan bir ses)
– Zeynep büyük konuşma sıradaki sensin. Nur avımı öldürmenin bedelini mükemmel şekilde ödeyeceksin.

Zeynep
– lanet olsun. Allah kahretsin. Sıradaki ben miyim? Allah'ım sen beni koru yarabbim.

Ömer
– Z-zeynepi almayın beni alın bayım beni alın.
( Ömer sanırım Zeynep'i seviyor )

Genizden konuşan ses
– Ömer senin ile büyük planlarım var beni safima geçersen çok eglenicez.

Ömer
– senin safin mı..?

Ben
– terörist olmanı istiyor.

Ömer
–ASLA ASLA BÖYLE BİR ŞEY OLMİYACAK BENİ ALT EDEMİYECEKSİN GEREKİYORSA CESEDİM ÇIKAR FAKAT ASLA TERÖRİST OLMAM, OLAMAM.

Genizden konuşan ses
– göreceğiz küçük avım göreceğiz.

ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ

ARKADAŞLAR BU GÜNE KADAR KİTABIMI OKUDUĞUNUZ İÇİN ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM. ÖNCELİKLE BUNU SÖYLEMEK İSTEDİM. FAKAT BEN BU KİTABI BİTİRMİYORUM FAKAT ARA VERİYORUM. BU KİTAP YAZMA İŞİNE ECE İLE BİRLİKTE BAŞLADIK. O ŞİMDİ YOK. VE ONSUZ BU KİTABA DEVELAM ETMEK ONA İHANET ETMİŞ GİBİ HİSSETİRİYOR BANA. ECE TAMAMEN GERİ DÖNDÜĞÜNDE KİTABA DEVAM EDECEĞİM. EĞER DÖNMEZSE KİTAP BU BÖLÜMLE BİTTİ VE BAŞKA BİR KİTAPTA GELEMİYECEK BUNU DA BELİRTEYİM. BİZ BU İŞE İKİ GÜZEL YAZAR OLARAK GELMEK İÇİN BAŞLADIK VE BENİM YAZARLIK HAYELLERİMİN HEPSİNDE ECE VARDI. AMA O ŞU AN YOK. YAZARLIK ECE OLMADAN BENİM İÇİN BİR ANLAM İFADE ETMİYOR.

İSTEYEN KİTABI OKUMAYI BIRAKABİLİR, İŞEYEN TAKİPTEN ÇIKABİLİR DEDİĞİM GİBİ BUNLAR ECE İLE GÜZELDİ. O OLMADAN BENİM İÇİN BİR ANLAM İFADE ETMİYOR.

ÇOK YAKINDA GÖRÜŞMEK ÜZERE.

(07.06.24)

AMACIMIZ KURTARMAK Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin