Bloody Ties

Part 8

-' Κοριτσάκι μου είσαι καλά' Ρώτησε τάχα μου ανήσυχος ο Πιττερ (πατέρας μου) και ήρθε κοντά μου

-' Εσυ μην τολμήσεις να με ξανά πλησιάσεις και φυγε. Θέλω να μείνω μόνη μου με τον Μαικλ' Του είπα επιτακτικά και εκείνος με ένα θλιμμένο βλέμμα έφυγε από το δωματιο. Το παίζει και στεναχωρημένος τώρα;

Ο Μαικλ δεν είχε φύγει στιγμή απο δίπλα μου. Μου κρατουσε σφιχτά το χέρι και με κοιτούσε τρυφερά. Επικρατούσε νεκρική ησυχία στο δωματιο. Είμασταν απλά οι δυο μας. Να κοιταζόμαστε στα μάτια. Φάνηκε να πανικοβάλλεται και μα φοβάται όντως για εμένα. Το έκανε επειδή με νοιάζεται; Πως γίνεται να με νοιάζεται. Αφού ούτε εγω τον συμπαθώ ούτε εκείνος εμένα. Μπορεί απλά να αγχώθηκε για το τι θα του πει ο Πιττερ αν πάθαινα κάτι. Όχι ότι θα τον ένοιαζε αλλά τέλος πάντων

-' Μαικλ νομίζω μου χρωστάς κάποιες εξηγησεις' Του είπα και εκεινος δεν είχε καμία αντίδραση. Κατέβασε το κεφάλι του και κοιτούσε το πατωμα

-' Όσα λιγότερα ξέρεις τόσο το καλύτερο' Αυτό ήταν το μόνο που είπε. Σηκώθηκε απο τη καρεκλα και έφυγε απο το δωματιο. Φαινόταν βαθιά πληγωμένος όμως δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί

Έμεινα μόνη μου στο ξένο δωματιο στο οποίο βρισκόμουν. Είχα την ευκαιρία να το επεξεργαστώ λίγο παραπάνω. Ήταν κατάλευκο με ελάχιστα έπιπλα. Στους τοίχους υπήρχαν κάδρα απο έργα μεγάλων καλλιτεχνών, ενω απέναντι απο το κρεβάτι μου παρατήρησα ένα παράθυρο απο το οποίο έμπαινε ελάχιστο φως.

Με όσες δυνάμεις μου είχαν απομείνει σηκώθηκα και πήγα προς τα εκεί. Ηθελα να δω τι βρίσκεται έξω απο το παράθυρο. Ίσως έτσι κατάφερνα να καταλάβω που βρίσκομαι. Δέντρα, φυτα, γρασίδι, θάμνοι, κουνούπια... Σιχαινομαι τα κουνούπια. Καλά σε δάσος είμαστε;

Γύρισα πάλι πίσω στο κρεβάτι μου και ξάπλωσα. Δεν ήξερα τι περίμενα όμως για κανένα λόγο δεν ηθελα να φύγω από το δωματιο και να πέσω πάνω στον Πιττερ. Προτίμησα λοιπόν να περιμένω υπομονετικά τον Μαικλ να επιστρέψει. Κάτι που δεν άργησε πολύ καθώς μετά από λίγο ξαναγύρισε στο δωματιο και έκατσε δίπλα μου.

Δεν μιλούσε πάλι κανένας. Δεν την αντέχω τη σιωπή. Έχουν γίνει τόσα ανεξήγητα πράγματα. Εκείνος είναι τόσο αλλοπρόσαλλος. Το κεφάλι μου είναι σαν καζάνι που βράζει

-' Θέλω να γυρίσω σπίτι μου' Είπα ξερα και εκείνος μου χαμογέλασε τρυφερά και ήρθε και έκατσε στο κρεβάτι δίπλα μου