Nefes aldığının farkında mısın? İnsan çoğu zaman nefes aldığını anlamaz. Ancak ölümün kıyısındayken ya da ölüm çok yakınken nefeslerini kontrol eder. Ölüm, haftalardır burnumun ucundaydı ve bana dokunmak yerine burnumun ucunu sıyırıp geçiyordu.
Nefeslerimi duyuyordum, hissediyordum ve son bulmasını istiyordum. Son bir nefes, karanlık ve ardından sonsuz boşluk... Hayallerim, son günlerde bunlardan ibaretti. Nefes alıyor, yürüyor, görüyor, hissediyordum ama bir ruhtan farksızdım.
Ruhumu öldürmüşlerdi hatta sadece öldürmekle kalmamış, ona işkence etmişlerdi. Şimdi yanlizca bir bedenden ibarettim ve işkencem bitmek bilmiyordu.
Işıl ışıl parlayan mavi gözlerim gri birer boşluklara dönüşmüştü. Gözlerim, parlak mavilerden soluk grilere dönene dek çoktan hissizleşmiştim
Bu, mükemmel hsyatımın kana bulanması gibiydi.
Yapbozun eksik parçalarının hayatimla eş değer tutulması gibiydi.
Papatyaların ölünce kokması gibiydi.
Tozpembenin masumiyeti simgelemesi gibiydi.
İmkansız görünenin yaşanması gibiydi.
Oysaki her şey bir otobüs yolculuğu ile başlamıştı. Hayatımı değiştiren bir otobüs yolculuğu ile...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
17 NUMARA KATLİAM
Mystery / Thrillerilk önce kimsenin yazdığında gözüm yok sadece okumak istiyenler içın yazıyorum yazar itiraz ederse kaldırırım
