Dangerous fire ( Ongoing )

Kabanata 4

Kabanata 4

Abraham followed me here in his room and now his standing in front of me wearing his serious looked.

"Hindi ko gustong madawit dito sa gulo mo soI will leave this place. I'm not your wife, alam kong hindi totoo yung pinakita mo sa akin." Tumayo ako at maglalakad na sana papunta sa pinto, ngunit hinigit nya ako palapit sa kanya.

"Your not leaving because this is your home. You are my wife, no matter what." His voice was so hard and harsh. Kumawala ako sa pagkakahawak nito at nagsalita.

"No! Palabas mo lang iyon kaya hindi mo ako mapipigilan na umalis sa mansion mo." Giit ko sa kanya.

"What if I can," He spoke proudly with a smirk. "Hindi tama ito! This is against my will!"

"It would not be against your will," Giit niya na nababakas ng dahas at kawalan ng pasensya ang boses nito. "Just be my wife."

Naglaho ang tapang ko nang makita kung paano marahas na hinapas n'ya ang dingding. Pero kahit ganon ay hindi parin ako nagpatinag ipinakita ko parin ang tapang ko kahit alam ko sa sarili ko na bibigay na ako sa kaba.

I bit my bottom lip nang naramdaman ko ang magaspang, malaki, at malakas na kamay nito sa baba ko na unti unti nya nang inaangat dahilan para magkatitigan kami.

Ang tangkad niya kasi, hanggang panga niya lang ako. Saa subrang kaba na naramdaman ko ay napaiwas ako roon ngunit di ko iyon natuloy nang pwersahan nyang hinawakan ang panga ko. Halos sakop na nang kamay nito ang baba at ang panga ko pero kahit ganon ay hindi naman ako nasaktan sa ginawa nya.

Nasa kanya na ang paningin ko. Pero hindi ako nagpatinag, sinubukan kong umiwas nang tingin at inalis ang kamay nya sa baba ko.

But he was way, more stronger than me. I may be consider myself as strong compared to others, pero mahihirapan ako sa kanya.

"Let me go! Hayaan mo na akong umalis!" Hindi kona talaga mapigilan nasigawan ko tuloy sya. I'm really desperate to get out from here.

Lalo pat ayukong masangkot sa kahit anong gulo o problems niya. His a Mafia my brother was also a Mafia. Since then I tried everything to run from their world my world, pero kahit anong taka's ko takbong gawin ko ay sinusundan parin ako nito.

When I grow older I started to realize na hindi ko kayang takasan ang pinagmulan ko at ang lahi ko.

Biglang nag iba ang expression nya mula sa kaninang seryoso lang ngayon ay parang pinaghalong galit at dahas, pero pinipigilan nya paring ang sarili.

"No. You won't leave even if you can. Hindi ka aalis. Ngayong nasa pangangalaga na kita. I will do anything just to keep you beside me at itong tandaan mo." Inilapit nya ang kanyang mukha papunta sa may tinga ko.

"You are mine the first time I lay my eyes on you. Your body, soul, and heart, that is all mine. Mine alone." Marahas nyang bulong na nagpanginig sa laman ko.

Nakahinga naman ako nang maluwag sa pag layo nya sakin ng kaunti nang hindi nawawala ang pinipigilan nyang galit.

"Your my property." His words makes my heartbeat stop in an instant at tumatak yun sa isipan ko. Minutes had pass at nabalik na ako sa ulirat.

"Hindi! No one owns me! This is my life, I can decide and do what ever I want! I'm not someone else property and I am no ones wom-"

😳 Gulat akong nakatingin sa kanya, no not actually gulat. Gusto na atang lumuwa nitong mata ko sa subrang pagkagulat. Yung kaninang heartbeat stop na naramdaman ko ay naging heartbeat fast. Hindi ko sya magawang itulak dahil sa pagkakagulat at hindi ko na pala namalayan na nakalayo na pala sya mula sa akin.

"Ang ingay mo" Reklamo nya. Gulat parin ako dahil sa paghalik nya at wala man lang akong nagawa. Tang ining naman.

"Anyway, your lips taste good. It's like tempting me to go deeper." Hindi ako makapaniwala sa mga salitang lumalabas mula sa kanyang bibig, he even licked it.

Yuck!

Ilang sandali ang nagtagal bago ako kumalma nang maakaisip ng paraan para makaalis ako rito.

"Prepare my bath dahil nanlalagkit na ako," Utos ko rito gamit ang mataray na tuno. "Okay, just wait here."

Naglakad ito papasok nang banyo para gawin ang pinapagawa ko. Napangisi naman ako dahil ito na yong chance ko na makaalis rito.

Nagmadali akong tumakbo palabas ng kwarto, tinahak ang malawak na pasilyo, hanggang sa nakarating sa living room.

May maraming bantay na nakakalat sa labas, kaya dahan-dahan akong tumakbo sa may pintoan.

"Miss Zahria, ano pong ginagawa niyo dyan?" Napalingon agad ako sa nagsalita and it turns out that it was  Kane.

Para na tuloy akong tanga sa paningin niya ngayon at dahil iyon sa pinaggagawa kong kabaliwan.

Agaran akong tumayo at inayos ang sarili ko. "Ahm, w-wala. May hinahanap lang ako yung hikaw ko kasi nawawala yung isa."

Pagdadahilan ko at umaktong may hinahanap. "Ganon po ba. Gusto niyo po bang tulungan ko na kayo?"

"Ay, nako wag na. Baka mapagod ka lang." Pagtangi ko.

"Zahria!"

Umalingaw-ngaw sa bawat sulok ng mansion ang nakakatakot at familiar na boses, tinatawag ako.

"Tawag ka po," Sabi ni Kane.

Nataranta ako at isabay pa ang kabang nararamdaman ko kaya tanging pagtakbo nalang ang ginawa. I run faster leaving Kane calling my name and don't know what's happening.

Ganon rin ang naging reaksyon nang mga tauhan ni Abraham. Nagtataka nagtatanong di alam ang gagawin kong pipigilan ba ako o hindi.

Takbo lang ako nang takbo at walang balak huminto dahil malayo pa ang gate. Hinahabol narin ako ng mga tauhan niya maging yung anim, tinatawag ako.

Hindi ko sila lahat pinansin at nagpatuloy parin sa pagtakbo dahil kunti nalang makakalabas na rin ako. But my hopes suddenly disappear nang bigla nalang akong madapa.

"Tayo, Zahria."

His now in front of me. Parang ang bilis naman niya atang naunahan ako?

Tiningala ko siya at sumalubong sa akin ang nakakatakot niyang titingin. I averted my gaze at agarang tumayo iniiwasan ang kanyang nakakatakot na tingin.

Kahit takot man ay nilakasan ko ang aking loob at sinamaan ito ng tingin. Nakarating na rin sa kinaruruunan namin ang mga tauhan niya.

"Bossing, anyari?" Dinig Kong tanong ni Soren but Abraham didn't bother to answer nor looked at them.

"I want her body untouched. Silas, take her back to my room." Sabi ng nakakatakot na boses ni Abraham.

"Bakit anong nangyari, bossing?" Rocco asked sa nakakunot na noo. Nagtataka kong bakit ako tumatakbo. "Onga, bossing. Bat tumatakbo si Miss Zahria?"

Abraham didn't answer them again tinignan niya lang sila ng masama.
Isang minutong katahimikan ang dumaan bago nagsalita si Silas. "Ihahatid na, pambihira."

Nabaling naman ang tingin ko kay Silas nang akma ako nitong hawakan ngunit agad ko namang iniwas ang aking kamay.

"Untouched nga diba? Bobo ka ba o sadyang bingi lang?" Tinarayan ko naman sya dahilan para mapanganga ito maging ang mga kasamahan nito dahil sa inasta ko. Maliban nalang sa walang yang amo nila na sadyang pinaglihi ata sa sama ng loob.

----------

Wag daw kasing bobo, Silas! Yan tuloy nasungitan ka Hahahahahha.....

_jpx_writes