🩺 Elbruz 7. Bölüm 🩺

117 7 2
                                    

Kolay Değildir~DumanMaalesef~Mansur Ark

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kolay Değildir~Duman
Maalesef~Mansur Ark

"Sordum. Yani daha önce birine sordum ama kaçamak cevap verdi."

"Kıza acıdım. Seni direkt reddetmek yerine kaçamak davranmış." Başımı hafif yan çevirip ukala ukala sırıttım. Bana gıcık olduğuna eminim. O da bu tezimi çürütmeyecek şekilde yanıtladı beni.

"Senin aksine çoğu kadının rüyalarına giriyorum doktor."

"Senin adına sevindim. Benim kabuslarım yerine diğer kadınların rüyasına gir komutan."

"Aman altta kalma ölürsün."

"Alttan alacağım tek bir konu var ve bunun o konu olmadığına eminim komutan. İlacı al ve biraz daha dinlenmene bak." diyerek odadan çıktım. Arkamda bıraktığım komutanın yaptığım imadan dolayı tek kaşının kalktığını hissedebiliyorum ama hiç umrumda değil. Komutan hiç beklemediği yanıtlar aldığında ve eğer cevap hoşuna gidiyorsa tek kaşını kaldırıyordu. Bunu birkaç kez deneyimlemiş bulunmaktayım.

Kantine geldiğimde ölüm sessizliği karşılamıştı beni. Tıpkı babam eve geldiğinde olduğu gibi... Şehit haberi bütün evde sessizlikle karşılanırdı. Babam genelde üstü başı temiz gelirdi. Tek bir kez, ömrü hayatımda onu tek bir kez bütün üstünü kan içinde, arkadaşının kanıyla eve geldiğini görmüştüm. Ahmet amca... Babamın ilk arkadaşlarından Ahmet amca öldüğünde babam eve kan dolu üniformasıyla gelmişti. Sessizce Hakan'ın yanına oturdum. İster istemez aklıma dolan anıları seslendirmeye başladım.

"2007 yılı Hakkari Dağlıca saldırısı... Babam 10 günlük görevinden dönmüştü. Hiç görmediğim kadar kötü, üstü başı kan içinde. İlk başta anlamadık olanı biteni ama teröristler saldırmış. Babamın badisi Ahmet amcam şehit düşmüş saldırıda. O gün aynı bu sessizlik hakimdi evimde. Çoğu zaman şehit haberi aldığımız sessiz ama bizim cıvıltılarımızla sessiz bir ev. Acınızı anlayamam ama atlatmanız için tutunmanız gereken dalları size sunabilirim. Hasan için çok üzgünüm."

"Sarı hoca." Gözlerimi anlamadığımı belirterek Hakan'a çevirdiğimde açıklamasını getirmişti. "Timde herkes ona böyle derdi. Sende timin bir parçası sayılırsın Defne doktor."

Çay ocağının başına geçtiğimde kantinden görevli asker beni göndermeye çalıştı. Onun da oturmasını sağlayıp acılarını yaşamalarına müsaade ettim. Hepsine belki acılarını biraz olsun hafifletir umuduyla çay dağıttım.

Ertesi gün karargaha gelen habere göre küpeli kod adlı teröristin öldüğünü, köyünde cenaze töreni düzenleneceğini duydum. Doktor olarak ailesi için önlem amaçlı görevlendirildim.

"Sana saldırmaya çalışabilirler doktorum."

"Merak etmeyin albayım amacımız sağlıkları ayrıca jandarma bana eşlik edecekmiş. Sıkıntı etmenize gerek yok."

ElbruzHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin