töz. şiir

yakut

seninle olan farklılığımız
ve tek benzerliğimiz
benzediğini zannettiğin
kişi
ve olduğun insan
kafam karışıyor
yaşadığın zorlukları
ışıltılı yaşamın
kapatıyor
gözümü kamaştırıyor
girdiğin kalıplardan
taşıyorsun
çok taştın şimdi 
ve beni buldun
ben
ben kime benzerim
bunu düşünmedim
öyle biri olmalı ki
daha hayata başlamamış
hayatta olmak
doğmak
bir başlangıç mıdır
veya son mudur
doğmak
aslında ölmek
değil midir
doğmak
ölmenin kesinleşmesi
ve giderek yaşlanmak
yaş alarak
nefesinden vermek
ağaçlardan çaldığını
geri vermek
kıskanıyorum
maddiyata önem veriyorum
ne yapsam olmuyor
kıskanmak
hep içimde kalıyor
allah korusun
ve inşallahla
hayata devam ediyorum
umarak yaşıyorum
geleceğe bakarak
geçmişten kaçıyorum
fakat kaçan
kovalanır
bunu unutmuşum
güzellik
zayıflık
bunlar nedir
anlamlarını anlayamadım
sadece güzel taşlara
bakmak istiyorum
parıldasınlar
dünyanın sonuna kadar
hayatı bir şiire çevirmek
ve bunu okumak
yazmak ve okumak
bunları istiyorum
hayatı yazmak
okumak
izlemek
ve dinlemek
işte bunları istiyorum
ve sonra hayata bakıyorum
anlam arayanlara
sadece gülüyorum
komik
çünkü
hayatın anlamı
aranarak bulunmaz ki
o kaybolmadı ki
o sende
sadece içine bakman lazım
o sen
anlam sensin
bunu anlamaman
işte
işte bu komik
çok akıllı
bu beyinimizi yapan
anlamı
nasıl da
en görünür yere koymuş
hadi bul bulabilirsen
kıskanıyorum
seni
seni ve elinde olan
altınları
sarı rengin bana yakıştığını
küçüklükten beri biliyorum
ve onu istiyorum
senin doğum hediyen
altınlar
benim ise gümüşler
şanslıyım
gri de bana yakışır
gümüşümü altın suyuna batırdım
pek olmadı
soyuldu ve gerçekliğim
ortaya çıktı
artık
ya gümüşü seveceğim
ya da altını
hak edeceğim
ne yaparsam yapayım
geleceğimi seveceğim
şimdime tapacağım
ve
susmak gümüşse
konuşmak altındır