Yakın Koruma (+18)

ÖLMEKTEN BETER

Bölüm 26: ÖLMEKTEN BETER

Gece saat 03:27 olmuştu. Sessizce yataktan kalktım, Yiğitle yattığım yataktan. Yerdeki terliklerimi giyindim.

Bu saatte gelene kadar içim içimi yemişti. Yiğit'e hiçbir şey soramıyordum ama onu kimse aramamıştı. Demekki Asrın'ın durumunda bir gelişme yoktu.

Şükürler olsun dualarım kabul olmuştu ve o yaşıyordu.

Sessizce odadan çıktım. Normalde kaldığım oda üstüme kilitlenip, odanın önüne koca bir ordu diziliyordu ama bu sefer rahattım. Zaten Yiğitle kaldığım için böyle bir şeye gerek duyulmuyordu.

Koridorda sessizce yürümeye başladım. Bir kat indim ve bir odanın kapısı açıldı. Korkuyla geriye gittim ama çıkan kişi çoktan birinin burada olduğunu anlamıştı.

Gelen evde çalışan kadındı. Bana burada zorla tutulup tutulmadığımı soran.

Beni gördü ve sadece gözlerime baktı. Korkuyla dolup taştığına emin olduğum gözlerime.

Elimi tuttu. "Benimle gel."

O beni anladı, gözlerime baktı ve beni anladı.

Elimden sürükleyerek beni bir odaya götürdü ve ışığı açmasıyla buranın mutfak olduğunu anladım.

Beni sürükledi ve mutfağın içinden dışarıya açılan kapının yanına getirdi. Ardından mutfakta olan askılıktan çantasını aldı.

Çantadan cüzdanını çıkardı ve içinde olan tüm parayı ve bir telefonu dışarı çıkardı.

"Bu telefon benim ev telefonum bundan ailemi arıyorum. Burada bana iş için verilen başka bir telefon daha var onunla idare ederim." demesiyle bunları benim için çıkardığını anladım.

"Ben bunları kabul edemem, zaten şuan bana yeterince yardım ediyorsunuz." dedim mahcubiyetle.

"Edersin kızım. Buradan böylece kaçarken yakalanman yarım saat sürer. Buradan yola çık, yaklaşık 200 metre ileriden taksiler geçiyor. Onlardan birine bin ve biraz git ama seni öyle de bulurlar. Biner binmez de bu telefonu kullanarak yardım çağır. Ben seni idare etmeye çalışacağım." Kendimi tutamayıp ona sıkıca sarıldım. O da bana karşılık verdi ama sonra beni geri itti.

"Hadi hadi kızım. Anlayacaklar." cebinden çıkardığı anahtarla kapıyı açtı ve mutfaktan çıktı.

Sessizce dışarı çıktım. Etrafta kimse gözükmüyordu. Evin kenarından kapıya doğru baktığımda iki kişinin orada beklediğini gördüm. Evin etrafından çıkabileceğim bir yer olup olmadığını düşünürken adamların yanına gelen bir süliet gördüm. Dikkatli baktığımda bana yardım eden kadın olduğunu anladım.

Nedenini tam duyamasam da onları bir şekilde içeriye gelmeye ikna etmişti.

Onlarla birlikte gittiğinde kapıya doğru gittim ancak duyduğum araç sesiyle etraftaki ağaçlardan birinin arkasına saklandım.

Aracın içeriye girmesi için kapının açılması lazımdı, birazdan buraya yine gelirlerdi. Bu yüzden mutfaktan açılan kapının yanına koşsam iyi olurdu.

Saklandığım ağacın arkasından çıktım ve karanlığın içinden koşacağım esnada büyük bir ses duyuldu.

Dönüp baktığımda aracın kapıya vurduğunu gördüm. Geri gitti ve tekrar vurdu, ardından tekrar ve tekrar bunu yapmaya devam etti. Sonunda başardı ve kapıyı kırdı.

Bense olduğum yerde kalakaldım. Araç hızla içeriye doğru girdiğinde kapının önünde büyük bir kalabalık oluşmuştu. Yiğit de dahil herkes buradaydı.