{Giden de biliyordu İncir ağaçlarının çiçek açmadığını.}
Elimdeki kitabı sakin bir şekilde oturduğum koltuğa bıraktım. Masanın üstündeki boş kahve fincanını alıp ayağa kalktım. Fincanı mutfağa götürmek için hareketlenirken telefonum ritmik melodi sesini duydum. Telefonu alıp arayana baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15 dakika dolduğu anda albayın odasındaydım.
"Üstteğmen Tomris Yüce/Emredin Komutanım"
"Buraya bugün gelen Şahin Timinin komutanı olarak seni görevlendirdim yarın gelip timinle tanış"
Söylediği sözleri idrak edebildiğimde dudaklarım hafifçe aralandı. Bir üstteğmen olamama rağmen istisnai durum olarak hiçbir timle göreve çıkmamıştım. Her zaman tek tabanca olarak çalışmıştım nasıl uyum sağlayacağım hakkında bir bilgim yoktu.
"Ama Komutan-"
"EMRİMİ Mİ SORGULUYORSUN ASKER"
"EMREDERSİNİZ KOMUTANIM"
Odadan sert adımlarla çıkıp kendimi karargahın bahçesine attım.
Bahçede nöbet tutan askere hafif bir baş selamı verip motora atladım. Evime girdiğimde üzerime spor için uygun kıyafetler giyerek merdivene doğru yöneldim.
Her gün yaptığım içtimanın yaklaşık iki katını yaptığımdan fazlasıyla yorulmuştum. Battaniyeyi aralayıp yatağın içine girdim ve komodinin üzerindeki uyku hapını alıp yuttum. Uykumun gelmesini beklerken gözümü kırpmadan tavanı seyretmeye başladım.
6-8-4-2
6-8-4-2
6-8-4-2
Transa geçmiş gibi aynı sayıları tekrarladığımı fark edince durdum ve karanlığın beni esir almasına izin verdim.
