Kanlı Kurdele

Bölüm 1:Issız Gece

07.10.2018

Artık herşeyden yoruldum.Okulumdan,aile hayatımdan,bozuk arkadaş ilişkilerimden ve olmazsa olmayan sınav stresi. Hepsinden fazlasıyla orulmuş ve bıkmıştım.Bitti,projemi daha şimdi bitirdim lise son sınıftım.

Okulun bitmesine son 2 ay kalmıştı.Sınava ise 1 buçuk ay gibi bir süre vardı.Bu aralar sadece test çözüyorum.Artık kütüphanede bunaldığım için çıkış işlemlerini hemen halletim ve kütüphaneden koşar adımlarla çıktım.

Ortaokulun son sınıfındayken sinir krizleri geçirdim ve sosyal anksiyete gibi hastalıklarım çıkmaya başlamıştı.Bu aralar fazlasıyla stres yaptığımı bende farkettim fakat elimde olan bişe değil.Benim elimden geln tek şey ilaçlarımı düzenli kullanmak ve nefes egzersizleri ,evet sadece kendime bu iyilikleri yapıp kendi kendimin kahramanı olabiliyorum.

Başkasının benim kahramınım olmasına gerek yok.Eve yaklaşmış sayılırdım.Sokakta gereğinden fazlasıla bir kadın çığlık sesi vardı.İşte hakim olmayı bu yüzden de seçmiş olabilirim.Birilerinin sesi olmak ve onlara yardım edip adeleti sağlamak..

Hayali bile güzeldi.Evin dış kapısının orda 2 saattir anahtarımı arıyordum fakat hiç bir şekilde anahtarı bulamadım.Aklıma odamda ki sehpanın orada anahtarı bıraktığım gelmişti.Evde sadece babam olduğunu biliyordum.Kapıyı tıktıklicakken sokaktaki kulağıma gelen kadın çığlığı aslında anneme ait olduğunu anlamıştım.

Kapıya sertçe vurmaya başladım.Babamın en nefret ettiği şey ki ayak sesleri gelmeye başlamıştı.Babam kapıyı sinirli bir yüz ifadesiyle açtı ve bana bağırmaya başladı.

"SEN KAPI NASIL TIKTIKLANIR BİLMİYOR MUSUN?"

"Biliyorum." diye cevap verdim.Amacım babamı kızdırmaktı çünkü annemi sadece bana kızınca rahat bırakıyordu.Babam benim okula gittiğimi daha 2 hafta önce öğrenmişti ve babama Hukuk Fakültesine gidiceğimi dediğim için sinirlenmişti."Sen kızsın.Kızlar çalışmaz ." papağan gibi her gün babam bu kelimeleri tekrar ediyordu.

"SANA DİYORUM AYLİN. BENİ CİDDİYE ALSANA .BEN SENİN BABANIM, KARŞINDA ARKADAŞIN YOK."kulağım çıktı çıkacaktı bu adam bağırmadan iletişim kuramıyor mu?

"Duyuyorum lütfen biraz sessiz konuşur musun baba saat gece 12 komşular rahatsız olmasın."dedim aslında şuracıkta babama neler neler derdim fakat ne kadar kötü biri olsada babama kıyamıyorum buda benim salaklığım işte.

"HA BİDE BENİM EVİME BU SAATTE GELİYORSUN LAN BU KAÇ OLDU 1 DEĞİL 2 DEĞİL 3 DEĞİL DEFOL GİT EVİMDEN."kapıyı yüzüme kapatmıştı.Bunu hakkettiğimi düşünmüyorum.Ama kapanın önünde aptalca durup babama yalvarmayacağım.

Evden hiçbir şey alamadığım için bu gece zor geçecekti bu akşam nerde kalacağamı ben bile bilemiyorum.Etraf çok karanlıktı yanımda telefon vardı fakat telefon kapanmak üzereydi ve kapandı bile.Karşımda 2 yol var yağ sağdan gideceğim ya da soldan.Sağdan gitmeye başladım ve artık cırcır böceğinin seslerini duymaya başladım.Sanırım ormana yakın bir yerdeydim fakat biz işlek bir yerde oturuyoruz, buraya ben nasıl geldim?

Yürüdüm yürüdüm ve yürümeye devam ettim.Etrafta kırmızı bir ışık vardı ve çok korkunçtu en azından önümü  az da olsa görebiliyorum.Birşeylere basıyordum sanırım yaprak,ağacın kopan dalları ve bilmediğim fazla fazla otlar.Ayağım bir yere takıldı hareket ettiremiyorum fakat bu ne bir ota nede bir ağaç dalına benziyordu.Kafamı aşağa doğru eğdim ve ayağım bir insan cesedenin altında olduğunu farkettim.Titriyordum nefes alışverişlerim git gide azalmaya başlamıştı.Başım dönüyordu midem bulanıyordu.

Bir an olan kırmızı ışıkta gitti ve önümde biri vardı nefes alışını duyuyordum.Soru sormaya halim yoktu daha nefes alamıyordum.Daha fazla dayanamadım yere çöktüm ve bir an gözlerim komple kapanmıştı.