"BULUTTAN KALPLER" TAMAMLANDI.

~ÖĞÜT~

Siyah yemenisi, senelerdir giydiği yeleği ile

Oturuyor yine güneş almayan pencere önünde.

Dışarıda ki hayatı izliyor.

Komşusu yemek getirmiş,
Masada hiç ellennemiş duruyor.

Zamanın güzeller güzeli ,
Züleyhası.

Şimdi
kırış kırış yüzü acıların izleri,
kısık bakan gözleri, yorgun.

Yumuşacık, çizgili ,elleri
Birde kına yakmış onlara.

Önce anası göçmüş,
Sonra babası.
Kalmış bir başına.

Pamuğa gitmiş hep , öyle sağlamış geçimini.

Varmamış kimselere de.
Alışmış yanlızlığa.

Sert, gaddar, geçimsiz
Diyorlar onun için.

Ama görsen anlarsın;

Elini yaslar yanağına,
Kırışık yüzü hüzne boğulur,
Gözleri kucağına düşer.
Son uykusunu bekler,
Züleyha teyze.

Bu yüzdendir huysuzluğu.

Kirpiğinde kelebek besleyen züleyha..

En son komşusuna öğüt vermiş, kadın hiç unutmamış söylediklerini.

"Bir ömür bu eve sığındım.
Bilmedim başka yer.
Kaybettiklerime özlemim ağır geldiğinde,
Hayvan besledim.
Penceremde çiçek yetiştirdim.
İnsan üzülünce içi solar.
Ufacık şeylere soldurmayın kendinizi.
Çünkü baht değişmez.
Onun yerine eşya değiştirin.
İyi yada kötü tüm yaşadığınıza,
Diyi verin Eyvallah...