OYUN BOZAN

11) Öpücük

Yağmur'un Anlatımıyla

Bana bir kız arkadaşı olduğunu söylemişti. Daha sonra iyi geceler de demişti ama ben o kadar kötü olmuştum ki sanki nefes alsam hıçkıra hıçkıra ağlayacaktım.

O yüzden cevap vermedim. Zaten o da biraz sonra odadan çıktı. Ayağa kalktım ve kendime lanetler okuya okuya dolabımdan pijamalarımı aldım.

Giyinip hemen yatağıma girdim ve ne kadar süre ağladım bilmiyordum. "Allah belanızı versin," dedim tüm erkeklere ithafen.

"Hepiniz aynısınız işte. Salaklık bende ki, ben bu kalbime laf geçiremiyorum." dediğimde hıçkırıklarım daha da arttı.

"Şerefsiz," dediğimde ona haksızlık yaptığımı biliyordum. O bana umut vermemişti, yani kısmen.

Her şeyi kafasında kuran gerizekalı bendim. Tek gerizekalı bendim . . .
-
Kahvaltı sofrasındaydık. Abim ne hikmetse biz Aslan ile kavga eder etmez onu kahvaltıya davet etti.

Aslan bizim önümüzde ne kadar itiraz etse de abim daha fazla ısrar etti ve zorla onu çaprazıma oturttu.

Ona bakmamak için ekstra çaba harcıyordum. Boş boş duruyor, yemek yemiyordum. Boş boş durup dikkat çekeceğime bir soru yönelttim abime.

"Ne zaman halledeceksin, abi? İşe hemen başlamam gerek," dedim sinirle abime. Sinirim ona değildi. "Yarın başlayacaksın, büyük ihtimalle."

"Tamam," dedim ve sofradan kalktım. "Bir şey yemedin, Yağmur. Yine sana ne oldu? Anlat," dedi yengem.

"Aç değilim," dedim ve odama ilerledim. Hepsi deliydi, benim gibi . . .

Odama girdim ve hâlâ uyku mahrumu olduğum için yatağa girip uyumaya çalıştım. Ama uyuyamıyordum, canım onu görmek istiyordu. Bu kadar da yüzsüzdüm.

Biliyordu, ondan etkilendiğimi biliyordu. Sırf daha fazla umutlanmayayım diye de bana bunu söyledi.

Kız arkadaşı gerçekten var, ya da yok. Ama Aslan beni sevmiyordu. Normal bir insan olarak bile beni sevmiyordu.

Telefonuma gelen art arta bildirim sesiyle kılımı kıpırdatmadan telefonu tek elimle açtım ve mesaj atana baktım.

Aslan kişisinden bir mesajınız var.

Aslan kişisini si-

Mesaja bakmayı düşünmüyordum açıkçası. Ama meraktan da geberiyordum.

Bakacaktım, zarar gelmezdi.

Aslan: Yemeğini adam akıllı ye, ve her zaman güçlü ol. Kendini düşünmüyorsan gururunu düşün. Sen gurursuz bir insan değilsin!

İnsan bir özür diler ya. Bu bildiğin odun, valla odun billaha odun.

Ama asıl gerizekalı olan benim. Onun için üzülen gerizekalı bendim. Her şey de böyle oluyordu, önce seviyordum. Sonra götüme tekmeyi yiyip bırakılıyordum.

Yine o olmuştu . . . Sinirim tavandı. Canını seven benden uzak dururdu.

Yağmur: Aç değildim, yemedim. Gurursuzluk ile bir alakası yok. Hem bana bir daha yazma. Kız arkadaşın rahatsız falan olur.

Gurur diyordu bir de! Telefonu kapattım ve yine gözlerimi kapattım. Ama ikinci bir bildirim sesi ile yine gözlerimi açtım.

Aslan yine mesaj atmıştı. Daha atacak ne buluyordu anlayamıyordum?