Kabanata DOS

15 3 0
                                    


Kabanata DOS:)

Buong gabi ay nakatulala lamang Ako sa kisame Ng aking kwarto.Pinipilit ko Ang sariling matulog pero Hindi talaga Ako dinadalaw Ng antok.

Kinuha ko Ang aking cellphone sa side table at binuksan ito.Kaagad akong pumunta sa Twitter at nag scroll lamang roon.

I don't post,or even change my pfp.Ever since I made an account I never change it's pfp,Wala lang akong Oras para roon.

@cristy_
Happy birthday our beloved father!sana may susunod pa!

May litrato ito ng kanilang Buong pamilya,at so long litrato Ng kaniyang amang si Vicente Guerrero.

Guerrero,Ang kanilang apelyedo ay subrang pamilyar saakin.Para bang narinig o nabasa ko na ito pero Hindi ko tanda kung kailan at saan.

Bumangon Ako Ng tumuntong Ng ala singco Ng umaga.I did my daily routine before going to school,for practice.Sabado Ngayon kaya't walang pasok,pero kailangan ko parin pumunta Ngayon Ng paaralan dahil sa practice nakak-inis.

We practiced from 6 to 12,and it was trying.Grabe.I ate at KFC alone.Papasok na Ako sa paaralan Ng Makita Ang pamilyar na sasakyan.Ipinagsawalang bahala ko ito't pumasok na.

“Ayako right?”bungad Ng Isang lalaki Ng makapasok Ako sa paaralan.

Hindi ko sya mamukhaan kaya't alam Kong taga ibang unibersedad ito.He was wearing a smirked.

“yeah,who are you?”tanong ko rito't nagpatuloy sa paglalakad.He followed.

He sigh and said “I'm Gaille,and I like you.”

Yucks.I forced a smile at him.His literally not my type,and I don't entertain guys.Kaagad akong lumayo saknya.I don't feel comfortable with him.

The practice ended at 6 in the evening.Umupo Muna Ako sa isang bench nagpapahinga.Kinuha ko Ang gamot sa aking bag at ininom ito.

“what's that for?”

“sus maryusep!gago ka?”ang aking dalawang kamay ay nasa dibdib ko na Ngayon.Muntik akong mag ka heart attack roon ah.

I glared at him.He was just wearing his bored expression.Gago talaga ‘tong lalaking to.Inirapan ko sya.

“why are you here Delafuente?”I ask in monotone.

“roaming around?”he asked me.

“oky?”wika ko rito.Why is he asking me?

“oky?”segunda nya pa.

Tumayo ako't kinuha Ang aking bag.Alam kong mahihirapan na Naman akong magnahanap Ng masasakyan.Dah I can walk.

“why are you following me Delafuente?”

“I'm not following you,I'm going to my car, Chua.”

Gago,nakakahiya.Inirapan ko sya para pagtakpang nahihiya Ako.I waited almost 30 minutes for a bus or jeep to come.Pero Wala!kahit Isa Wala!

I stood up and decided I will walk home.Ano Naman Kong maglalakad Ako?It's not a problem,nor a burden.

Napasinghap Ako Ng may humintong sasakyan sa aking harap.Gago muntik na akong masagasaan roon ah?gago ba to?

“hop in.”walang ganang Saad Ng driver saakin.Para bang napililitan lang ito.

“and why?”I asked the man.Nahihiyan Ako sa nangyari kanina.Nag assume Ako.And I shouldn't do that again.

“it's dangerous.”he answered without looking at me.Kainis.

Walang nagawa ay sumakay ako sa kaniyang sasakyan.I didn't tell him where's my condo,since alam nya narin Naman.

Pagkababa ay Hindi na Ako nagsayang Ng minuto para magpasalamat saknya dahil,Hindi Naman sya sasagot Ng 'welcome' roon.Just a waste of time.

Kinabukasan ay nagsimba Ako.Nakasanayan ko nang nagsimba kada araw Ng linggo simula noong trahedyang nangyari sa Buhay ko.

“yung anak ni mareng karing Ayun kasama Ang nobyo nya.”

“grabe,buntis na.”

“ang Bata pa,dise nuebe palang.”

Chismisan Ng tatlong babaeng may kaedaran narin sa labas Ng simbahan.Nagsimba ba talaga Sila?sa labas pa talaga Ng simbahan.

“magkano Po?”nakangiti Kong tanong sa tindera na nagbebenta Ng mga bulaklak.

“isang daan at tatlongput-lima”nakangiti nitong sagot saakin.

“bili Po Ako.”saad ko rito.

Masaya nitong binalot Ang isang bugkos Ng bulaklak.Dumeritso Ako sa sementeryo upang dalawin Ang aking Kapatid.

Hindi nito kasama Ang aming mga magulang dahil Hindi nahanap Ang kanilang katawan.We know that they are dead before the incident happened.

I want to give justice to them,pero noong nagsampa Ako Ng kaso sa mga kidnapper matapos mamatay Ang aking Kapatid ay Wala silang nahuli.Simula noon alam ko nang Malaki Ang kalaban.

Temarie Janes Chua
    2011—2018

Umupo Ako sa damohan at inilagay Ang bulaklak sa kaniyang puntod.I smiled genuinely.

“look,ate's almost a doctor,sana andito kapa.”

“masaya kaba Jan?”

Tumingala Ako sa langit.I want her to be happy.Wala na Ako roon para punasan Ang mga luha nya't pakalmahin nya.

“Tem,sorry if Ngayon lang naka dalaw si ate ha?busy kasi si ate.”

A tear escaped.Kagaad ko itong pinunasan.She won't be happy if I cry.

“Don't worry Tem,hahanapin ko Ang pumatay sa iyo,at kina mama't papa.Kapag nahanap ko Sila,I will surely kill them.”

Pagkatapos Ng isang Oras ay napagpasyahan ko nang umuwi dahil may mga kailangan pa akong gawin sa condo.

Afternoon came and I decided to go to the nearest coffee shop.Sunshines Caffeé.

“good afternoon ma'am!”nakangiting bungad ni manong guard.

“afternoon kuya Angelo,”nakangiti Kong sagot rito.

Kilala ko halos lahat Ng nagtratrabahk rito dahil palagi akong pabalik-balik rito.

“ma'am!ano pong order nyo?”

“the usual.”

“oky,ma'am.”

Umupo Ako sa palagi Kong inuupuan.The only table who was in the corner.

“thanks”

“welcome Po ma'am”

I drank my coffee there.Nag tagal Ako roon dahil sa pagka-aliw sa batang babae na kausap ko.

Naglakad ako pauwi pero Hindi ko inaasahang makakita Ang isang tutang umiiyak.

“hi buddy,are you hungry?”

Tumahol ito.It maybe yes?

”may collar ka,may amo ka.Dali iuwi na kita sa amo mo.”

“no need.Im hear already.”the voice was so freaking familiar.

And I wasn't mistaken when I saw his annoying face.

“yan Ang amo mo?may puso pa Pala yan.”bulong ko sa tuta.

He rolled his eyes at me.“Shai,come to daddy.”

“wag Shai,come back here.”saad ko sa tuta.

When Nothing Goes Right Where stories live. Discover now