Nefesimi kesecek kadar derin, irkilmeme neden olacak kadar berrak mavilikleriyle delip geçiyordu camdan farksız olan kalbimi. Tüm düşüncelerimi eritip alaşağı ediyordu, beni benden daha çok seven adam. Çaresizliğimin dibinde çırpınırken içime işleyen tek insandı o.
Bana sevilebileceğimi hatırlatan ilk erkekti.
Bana aşık olan tek erkek.
Ama her aşkın bir bedeli vardır.
O, Mecnun gibi çöllere düşmemişti, Ferhat gibi dağları delmemişti, Kerem gibi ateş olup yanmamıştı da.
Çünkü onun aşkının bedeli yine bendim.
Aşkına karşılık veremeyip, umuda sürüklenmesini çıplak gözlerle izleyen ben.
Ve o hala bana sonsuzluğu anımsatan kelimelerle, benden vazgeçmeyeceğini kanıtlamaya çalışıyordu.
"Cennetin sekiz, cehennemin yedinci katına kadar."
