KÜNYE

1-Vedalar Ayrılıklar İçindir

''Ilgaz ben de ne yapayım? Bizimki tutturdu yine babam diye. İki ay önce görüştüler ama sanki iki yıldır konuşmamış babasıyla. Tam üç saat ağladı, inat etti kerata.''

Anneleri uzun bir sohbete tutuşmuşken minik çocuk, masmavi gözleriyle Demir'i izliyordu dikkatle. Oyun oynarlarken yere düşmüştü ve çok korkmuştu abisi için. Ama Demir iyi olduğunu ve ağlamaması gerektiğini, yara bandı yapıştırınca geçeceğini söylemişti küçük çocuğa. Şimdi ise yara bandını yapıştırıken izliyordu küüçük çocuk.

Dikkatini olaya verdiği sırada karşısında gördüğü manzarayla kaşlarının kalkmasına engel olamadı. Anlam veremiyordu, bu nasıl olmuştu?

''Baba!'' diye bağırarak koştu en son iki ay önce gördüğü babasının yanına. Adama kocaman gülümsemesiyle bir o kadar kocaman bir sarılma verdi. Ama babasının yüzünden düşen bin parçaydı.

''Baba, ne oldu sana? Neden bu kadar mutsuzsun? Anne bak babam geldi!''

Pelin eşini bu kadar erken görmeyi beklemediğinden şaşırmıştı. Şaşkınlığı yerini sevince bırakacağı sırada kocasının yüzünden bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı.

''Mete? Bir şey mi oldu? Neden bu kadar üzgünsün?''

Genç adamın oğlunun ki gibi masmavi gözlerinden bir damla yaş süzüldü. Bu herkesikorkutmuştu. Ilgaz tedirginlikle yerinden fırladı.

''Mete? B... Barlas... Ona bir şey mi oldu Mete?''

Adamın suspus olmasının ardından gözünden bir damla yaş daha düştü. Ilgaz ağlamaya başlamıştı. Uraz olanlara anlam verememiş, babasının bacağına daha çok sarılmıştı. Kafasını yukarı kaldırdığında babasının kafasındaki derin sıyrığı gördü. Kafasını babasının bacağına gömdü. Bu sırada Barlas'ın oğlu Demir bir şeyleri idrak etmeye başlamıştı...

-YAKLAŞIK 45 DAKİKA SONRA-

''Yenge yemin ederim kurtarmak istedim...''

''Tamam Mete, tamam... Duymam gerekeni duydum. Şehit karısıyım artık.''

''Ilgaz deme öyle. Biz bakarız sana, ne ihtiyacın olursa hallederiz. Artık Mete'de yanımızda bak.''

Ilgaz öğrendiklerinden sonra yıkılmıştı, fakat kendini toparlaması çok sürmemişti. Şarkıcı olduğundan duygu değişimlerini yönetebiliyordu. Fakat dostu Pelin'in bunları söylemesi karşısında patlamıştı.

''Pelin bana bak. Ne demek biz bakarız sana? Ben kendi ayaklarımın üzerinde dururum. Burada kalamam artık. İlk olarak kendime ve Demirim'e yenibir yer bulmalıyım.'

''Ilgaz yenge yapma gözünü seveyim, olur mu öyle şey? Burada kal işte.''

''Mete lütfen. Bu oğlumun geleceği ve benim ruh sağlığım için daha iyi olacak.''

''Ilgaz mantıklı düşünemiyorsun, kendine zaman ver biraz. Sonra hep beraber karar veririz ha?''

''Ben kararımı verdim Pelin.'' güzel kadın sapsarı saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı. Gözündden akan yaşı elinin tersiyle hızlıca sildi.

''Yaşayamam burada ben. Onun kokusu var bu evde... Onun kıyafetler var, onun anıları var... Hayatımın anıları...''

Kadının söylediklerinden sonra uzun bir sessizlik olmuştu. Sessizliği bozan ilk kişi Ilgaz olmuştu.

''Ben gidip eşyalarımızı hazılayayım. Sonra da annemin yanından bir ev buluruz bana.''

''Ben de yardım edeyim sana Ilgaz.'' diyerek peşindne gitti dostunun Pelin. Tam gidecekleri anda Metehan Ilgaz'ı durdurarak konuşmaya başladı.