KADERİN DANSI

Bölüm 5. İlk Dans

Yıldızınızı parlatırsanız çok sevinirim.
Keyifli okumalar...
 
                           ~~~

Bir saat önce tanımadığım insanlarla, tanımadığım bir yere gelmiştim. Bu da yetmezmiş gibi bir odaya kapatılıp, giyinip süslenmem için zaman verilmişti.

Aynanın karşısında durmuş, siyahlar içinde olan aynadaki yansımamı süzüyordum. Derin yırtmaçlı ve göğüs dekolteli, uzun bir elbise giymiştim. Siyah saçlarımı açık bırakmış ve hafif makyajla işimi bitirmiştim. Elbiseyle aynı renkte olan siyah topuklu ayakkabıyı da giydikten sonra aynanın karşısından çekildim ve kapıya taraf yöneldim.

Kapıyı açtığımda karşımda gördüğüm adamlarla, adımlarımı durdurdum. Görüş alanıma giren Edward Dainty ile tüm düşüncelerimi unutmuş, adeta nutkum tutulmuştu. Saçmalama Ada! Siyah saçlarını arkaya doğru taramış, sakallarını kısaltmıştı. Üzerine giydiği smokinle tam bir İstanbul beyefendisine benziyordu. Ya da New york beyefendisi.

Tüm heybetiyle karşımda durmuş yüzüme bakıyordu.

Kulağıma gelen ıslık sesiyle tüm düşüncelerimden sıyrılıp bakışlarımı sağ tarafta bana yaklaşan Alex'e çevirdim. Yüzündeki gülümsemeyle bana yaklaştı ve elimden tutup, beni kendi eksenim etrafında döndürdü.

Tüm algılarım kapanmış onların söylediklerini yapıyordum. Ya da sadece Edward Dainty beyefendinin emirlerini yerine getiriyorum.

"Beyler, bizim katil baya güzelmiş!?" Diyen Alex'e şaşkın gözlerle baktım.

"Onu rahat bırak" diyen New York beyefendisine çevirdim bakışlarımı bu sefer. Bedenimi kısa bir an süzdükten sonra, eliyle adının Milas olduğunu öğrendiğim adamın karşısındaki koltuğu gösterdi. "Otur!"

Küçük adımlarla söylediği yere geçtim ve oturdum. Sabrımı sınıyordu adeta. Tahammülsüzce derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım. "Ne istiyorsunuz benden!?"

Ona bakarak sorduğum soruya Milas cevap verdi. O ise sadece gözlerime bakıyordu. "Katil olmadığını söylüyorsun ya Briella!? Ama bizim elimizdeki kanıtlar senin katil olduğun yönünde."

Bakışlarımı Milas'a çevirerek ona karşılık verdim. "Daha öncede söyledim. Yine söyleyeceğim. Ben katil değilim! İsmim Ada Demir! Ve de elinizde ki kanıtlar umrumda değil!"

Yapmacık bir üzüntüyle "Ne kadar kötü insanlar olduğumuzu düşünsende... gerçi doğru düşünüyorsun... Bizim de iyi tarafımız var..." diyen Alex'e gözlerimi devirdim.

"Bu gece bir davet düzenleniyor." Dedi Milas. Bir kaç saniye durduktan sonra devam etti. "Senin suçlu ya da suçsuz olduğunu bu davet belirleyecek." Neler oluyor Ada!? Nasıl bir çıkmaza düştün!?

Bakışlarımı sessizce beni izleyen adama çevirdim. Gözlerinin içine bakarak "Ben suçsuzum, ve bunu kanıtlamaya ihtiyacım yok!" Dedim.

Derin bir nefes verdi ve "inan bana seni şuan öldüre bilirim! Ya da umrunda olmayan o kanıtlarla tüm hayatını kararta bilirim!" Dedi. Bedenimin ürperdiğini hissettim bir an. Sakindi ama sanki bağırıyordu.

"Bak eğer sen doğru söylüyorsan, seni bırakacağız. Ve bu demek oluyor ki içimizde bir hain var. Ama biz haklıysak devamını duymak istemezsin!" Dedi Milas.

Derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım. "Tamam! Tamam! Tamam! Ne yapacağım!?"

Bu sefer konuşan Alex oldu. Ciddi bir ses tonuyla "Hiç bir şey yapmana gerek yok. Davete Edward Dainty'nin sevgilisi olarak katılacaksın. Tek yapman gereken gece boyunca onun yanından ayrılmaman ve sevgilisimiş gibi davranman!" Dedi.