အားးးးငါ့မှတ်ဥာဏ်တွေ!!! ငါ့အတွေးတွေ..... ပြေးးးးးး သူတို့လိုက်လာနေကြပြီ ငါခံစားနေရတယ်!!!! ဟိုဘက်မှာရော!!!! ဒီဘက်မှာရော!!!
*မောင် ရေ~~~ ဘာလုပ်နေတာလဲ*
ဘယ် ဘယ်သူလဲ!!!!!!
*မောင် ထယ့်ကိုမချစ်တော့ဘူးလား~~*
ဟမ်းးးးးးးးးကင်မ်ထယ်ယောင်းလားးးးး
*ဟွန့် မောင်နော်!*
အားးးးးးဘာတွေလဲ...
*မောင်လို့*
မဟူတ်ဘူး မခေါ်နဲ့!!!!
*မောင့်!!!!!!!!*
ဘုတ်!!!!
ကုတင်ပေါ်ကနေပြုတ်ကျလာသော ဂျောင်ကု..
"အားးးးသေပါပြီ!! ဒီစောက်အိမ်မက်တွေ အရေးမပါတဲ့ စောက်အတွေးတွေ ထပ်မက်နေပြန်ပြီ!!!"
မနဲကုန်းရုံးထကာ ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲနေလိုက်တယ်။
jk pov: ဒါတွေ...ဒီအိမ်မက်..ဒီမှတ်ဥာဏ်
...ဒီအတွေးတွေ ကင်မ်ထယ်ယောင်း!!!! မင်း အဲ့ဒါတွေအကုန်လုံးမင်းကြောင့်ပဲ။ မင်းငါ့ဆီက ထွက်သွားတဲ့နေကတည်းကဖြစ်လာရတာ မင်းကြောင့်ပဲ!!!! ကျစ် စောက်ရေးမပါတာတွေ မင်းထပ် ငါ့ကိုငါပဲဂရုစိုက်သင့်တာ အလကား!!!! ငါ့အချိန်တွေကိုမင်းကိုပေးမိတာ....ီးမို့လို့ ငါ့အတွေးထဲ အချိန်ပြည့် နေရာအပြည့်ယူထားတာလား!!!!!!
အမှန်တော့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျွန်ဂျောင်ကုက မနေ့ကမှလက်လက်ဆက်ဆက်ပူပူနွေးနွေးလမ်းခွဲထားသော အတဲဲဖစ်သည်။
သွားသွားဝေးဝေး ကင်မ်ထယ်ယောင်း!!
မျက်လုံးကိုမှိတ်ချလိုက်သည်။ ခဏအကြာပြန်အိပ်သွားသည် လို့ ထင်လား အတွေးက ကင်မ်ထယ်ယောင်းဆီမှာ...
(ကဲ.....အခု ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ)
တီတီ့ တီတီ့ တီတီ့
"အွန်းးးးး"
ဖုန်းမှ မနက်ထတော့လို့ဆော်အော် ကာ တ တီတီ မြည်နေေပမယ့်လည်း လူက အွန်း အွန်း အဲ အဲ သာ။
တီတီ့ တီတီ့ တိ ဘုတ်!!!
ဖုန်းပိတ်ရန် ဖုန်းကိုစမ်းလိုက်ပေမယ့် ဖုန်းကလက်နဲ့တိုက်ပြီးကုတင်အောက်ပြုတ်ကျသွားတယ်။
