Hiçbir benzenti görmek istemiyorum. Her biri bana ait olan bir hikayedir. Eğer bir tane bile görürsem dava edeceğim.❗
Vasena 18 yaşında olan bir kız çocuğudur. Annesi onu 8 yaşındayken geri döneceğini söyleyip onu bırakan ve geri dönmeyen biri iken...
Gözünüzü seviyim bir yıldızı ve yorumu çok görmeyin.🤧
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Edwin'in ağzından)=
Vasena'yı seviyordum. Galiba gerçekten beni unutmuştu. Kim olduğumu bile bilmiyordu. Bir kez bile olsun neden oraya gittiğimi bile sorgulamadı. Hâlbuki ben onu saatlerce ve yıllarca beklemiştim. O günden sonra o benim için sadece bir eşya oldu. Onun ölümü benden olacaktı. Onun en büyük korkusunu ve en çok istemediği şeyler ile hayata yeniden başlamasını sağlayacaktım.
Melih'e, Vasena'nın nereden adım attığını ve her bir kilometresine dâhi bana iletmesini isteyecektim. Zarar görmesini istemiyordum. Onu sevmiyordum ve asla bu olmayacaktı. Sadece onun ölümünün benim ellerimden acı çekerek hayata son vermesini isteyecektim. Onu seviyordum ama düşündüm ki sevmek sadece bir 6 harften ibaret olduğunu anlamak zor olmamıştı.
Eğer Vasena ölürse, ancak o zaman hayatım yeniden başlanabilir ve yeniden düzen kurabilirim.
Vasena'nın en korktuğu şey ise aynalardı. Kendisi 7 yaşında iken eniştesi onu soğuk bir odaya kapatarak aynalar ile baş başa kalmasını istemişti. Aynaların her bir zerresi Vasena'nın fiziğini ve görünüşünü içine çekmesini sağlıyordu. Aynalar, öbür aynalardan farklıydı. Aradan birkaç saat sonra eniştesi karanlık odadan çıkarıp ona şiddet uygulamıştı. O günden sonra aynalardan kaçmaya, uzaklaşmaya ve korkmaya başlamıştı.
Vasena'yı ağacın gövdesine yapıştırarak ona ölüm bakışlarımı sundum. Benden korkmasını istiyordum. Hâlbuki Vasena korkmuyordu. Daha doğrusu korkmadığını belli etmeye çalışsa da korkusu cesaretini esir ediyordu. Tam da istediğim gibi ilerliyoru. Tam o sırada konuşmaya başlayacak iken avucumu onun dudaklarına bastırarak konuşmasını engelledim. Bunu yaptığım ile sesi oldukça boğuk geliyordu. Ne dediği anlaşılmıyordu.
Artık daha fazla zaman kaybetmemek adına arka cebimden silahımı alarak çenesinden hedef alacaktım. O boş konuşması adına bir daha sesini bile çıkartamayacak kadar korkmasını istiyordum. Silahımı çenesine doğrulttum ve tetiği çekecek hazır olmaya başladım. Nasıl olsa elimden kurtulamayacaktı. Silahımı en küçük bir boyut olarak seçtim çünkü kaçma şansı olsa bile o kadar uzağa ateş etme özelliği vardı. Bu silahımı o yüzden çok seviyordum. Kurtulma imkanları 100%1 olması beni daha da heyecanlandırdı.
Vasena'nın gözünün dolması ve gözünü yavaşça kapatması beni şaşırtmıştı. Çünkü ilk defa böyle birşey görüyordum. Onca öldürdüğüm kişilerden biri olan Vasena... Çok farklıydı.
O kadar senenin ardından beni bu noktaya getirmesi çok değişikti. Avucumu dudağından çekerek son sözünü söylemesini istedim. Bunu yapmam onu şanslı göstermesi gerektiğini düşünüyorum. Sırf yıllık dostum adına küçük bir şefkat göstermek istedim.
Nefes nefese kalarak konuşmaya başladı; "Lütfen beni öldürme... Annem beni bulacağına yemin ettiği için son bir kez bile olsun birkaç yıl ne olur beni öldürme..." Demişti.
Ne diyordu bu kadın? Birkaç yıl onun zevkine göre mi ilerleyeceğimi sanıyordu?
Annesi vefat etmesine rağmen inanmayacak bir inatçı keçi olamazdı! Lanet olsun ki tetiği bile çekecek gücüm yoktu. Hâlbuki zevkle kızı öldürmek için can atıyordum. Derin nefes alarak sabır diliyordum. Tetiği çenesinden çekerek geri geri adımlar attım. Ona bir şans tanıyacaktım. Ama şunu bilsin ki onu her dakikasına kadar izleyecektim. Çünkü o benim avımdı. Ben avımı herkesin bildiği gibi herkese veren bir tip değildim.
Yüzümde maske olduğu için benim kim olduğumu bilmemesi normaldi. Sadece gözlerimi görüyordu.
" Sadece 2 yıl bekleyebilirim. 2 yıl sonra ölmeni şevkle izleyeceğim avım."
Hızlıca hava aydınlanmadan oradan uzaklaştım.
(Vasena'nın ağzından)= Kendimi direkt yerde bulmuştum. O kadar korkuyordum ki vücudum kalkmamaya yemin etmiş gibiydi. Tüm gücümü toplayarak oradan uzaklaştım. Sahiden ölecek miydim? Buraya kadarmış mı yani?
