Belki Ben Bir Ailem Olsun İstiyorumdur | aslaz

0.1

Ya Alaz sahilde başka bir tepki verseydi...

Ece ve Umut'un mezarlarının başındayken olayların nasıl bu noktaya geldiğini düşündü Asi. Oysaki güne başlarken asla burada sonlanacağını tahmin edemezdi. Ece'nin kırkıydı bugün, Ece'siz geçen kırkıncı gün...

En başa dönmesi gerekirse, Ece'nin haberini aldıklarında hastanedeydiler. Yaman babasıyla ortalıktan kaybolmuş, sonra da polisler ve ambulans eşliğinde elleri ve kolları kanlar içinde olan Neslihan, hemşirenin kucağında battaniyeye sarılı, olması gerekenden daha küçük bir bebek ve sedyenin üzerinde üzeri beyaz bir çarşafla örtülü bir bedenle geri dönmüşlerdi.

Bebeğin Serhan ve Şebnem'in oğlu, ikizler ve Rüya'nın kardeşi olduğu, Şebnem'in de doğum sırasında öldüğü açığa çıkmıştı. Asi o an kocaman bir kaosun ortasında olduklarını düşünmüştü. Yüklenen yeni bilgiler, yapılan sağlık kontrolleri ve yeni doğan yoğun bakıma alınan bebek Serhan'ın Ece'yle beraber kaçtığı gerçeğini bile unutturmuştu, en azından kısa bir süreliğine...

Sağlık kontrolünün ardından Neslihan polislere ifade verirken gelmişti telefon. Asi o an anlamıştı ters giden bir şeylerin olduğunu, sanki diğer her şey yolunda gidiyormuş gibi. Elif'in amiriyle göz göze gelişinden belliydi, Neslihan'ın ifadesinin alınmasını bölüp ekip arkadaşlarından birine devretmişlerdi.

"Bir haber mi var?" diye sormuştu kadın yorgun gözlerle, anlamıştı o da bir sorun olduğunu. "Bir şey oldu değil mi?"

Elif ceketini düzeltirken başta Yaman olmak üzere hepsine göz ucuyla bakmış, sonra da Neslihan'a bakarken onlara hitaben konuşmuştu, "İhbar aldık, ama bu noktadan sonra siz artık polisin işine karışmayıp bekliyorsunuz, kimse kendi kafasına göre iş yapmayacak."

Kimsenin itiraz etmesine fırsat vermeden de ekibin bir kısmıyla çıkmışlardı. Neslihan'ın ifadesi alınmış, Asi ve Cesur kimi teselli edeceğini bilemez bir haldeyken belki de son defa bu şekilde bir arada olduklarının farkında değillerdi. Öyle ki asıl kıyamet Serhan'ın yine polislerin elinden kaçtığını, yol kenarında bulunan, Ece olduğu ve intihar ettiği düşünülen geç kızın cesetini teşhis etmeleri gerektiğini öğrendiklerinde kopmuş, hepsi bir köşeye işte o zaman dağılmıştı.

Durup dururken aklıma gelen kurguya daha Maça Ası'nı yazmadan neden başladım bilmiyorum. Aslında tek bölümlük bir hikaye olarak yazmayı planlamıştım ama sonra 2-3 bölümlük bir minific e evrildi. Kontrol bile edemeden direkt paylaşmış bulundum, çok uzamayacak gibi hadi bakalım...