Kalbime sırlarımı gömdüm -mabel matiz
Miran özdemirin içindeki yangın bütün Mardin'e yayılmıştı tek ihtiyacı olan oydu ondan başka kimseyi istemiyordu ama onun mutlu olması için ondan bile vaz geçerdi
Selam canlarım bölüm biraz geç geldi farkındayım özür dilerim Fazla betimleme kullanmayı sevmem okumayı da sevmem ona göre yazdım eksiğim varsa uyarın lütfen Uzun yamaya çalıştım ama yinede kısa olabilir Bölüme geçelim sizi seviyorum
Şuraya bir adet destek yorumu alabilir miyim👉 ~~~ YAZARDAN
Mardin'in soğuk rüzgarları özdemir konağına eserken kasvetli hava insanın moralini düşürecek derecedeydi sabahın erken saatleri olduğundan konak ahalisi daha uyuyordu Miran özdemir hariç
O her zamanki gibi damda manzarayı izleyip kalbindeki kadını düşünüyordu gerçi düşünmediği bir an yoktu ki
Telefonunu eline aldı ve sevdiği kızın sosyal medyasında paylaştığı son fotoğrafı 10.kere açtı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dilarozaasb:💙
100.007beğeni
Fotoğrafa Bakarken ister istemez gülümsedi Miran kızın güzelliğine bir kere daha vuruldu ama hiç ona bu kadar gülmemişti gamzelerini gösterecek kadar gülmüyordu ona
Telefonunu birden kapattı yaptığı şeyden utanç duydu sözlü bir adam sevgilisi olan başka bir kadının resmine bakıyordu
O kadın hep vardı onun için ama o kadın için kendi hiç bir zaman olmamıştı
Miran orda manzaraya dalıp giderken babası Akif ağa dama hava almak için gelmişti fakat oğlunun dalgın halini görünce gidip yanına oturdu Miran o kadar dalgındı ki babasının geldiğini fark etmedi bile
"Naparsın burda oğlum"dediğinde Miran irkildi sonra babasını görünce ona döndü
"Ne günah işledim onu düşünürüm bav"
"Yapma oğlum elif seni çok seviyor ilerde sende onu seversin belli olmaz o işler hele bir evlenin"
"Bav saçmalama sözlediniz tamam dedim ama bu kadar erken evlenmem beni çileden çıkarmayın"deyip damdan hışımla çıktı avluya indi indiğinde Elif'in sabahın bu saatinde neden konakta olduğunu sorguladı ama ses etmeden konaktan ayrıldı
Arabasına atlayıp az ileride durdu uçurum gibi bir yerdi bütün Mardin gözüküyordu nefes alsan için huzurla dolardı
Miran arabasından inip temiz havayı içine çekti şehrine bağlı biriydi temiz bir şehirdi ama içindeki insanlarla kirleniyordu halbuki kendi küçükken daha temiz daha olaysız bir şehirdi
Arkasında duyduğu araba sesini aldırış etmedi bu saatte tek yanına gelebilicek kişi en yakın arkadaşı Bilal olurdu
"Sabahın körü be adam az insaf senin yüzünden ben niye erken uyanıyorum"
"Gel diyen yok Bilal"
"Yok mu her gün ben bu benim oğlana güvenmiyorum tek sana güveniyorum git şuna sahip çık diyen benim babam mı?"
