Yangın Günü;
"Alina (Becca'nın gerçek adı) nerede?" "Alina'yı gördünüz mü?" "Alinaaa!" Buradayım! diye bağırmak geçiyordu içimden. Ama yapamıyordum.
Gözlerimi açamıyor, ses çıkaramıyordum. Sesler gittikçe uzaklaşırken umudumu iyice kaybettim. Sarsıla sarsıla ilerlerken birinin beni tuttuğunu anlamıştım.
Bir ses geldi, kapı açılma sesiydi. Yavaşça çok da yumuşak olmayan bir yere bırakıldım. İlerleyen zamanlarda bırakıldığım yerin araba koltuğu olduğunu anlamıştım.
Yavaş yavaş gözlerim açılıyordu. Bulanık gören gözlerim arabayı süren adama takıldı. Adam bana bir yerlerden tanıdık geliyordu ama çıkaramıyordum.
Konuşabildiğimi fark ettiğim anda ağzımdan "Anne!" kelimesini çıkarabildim. "Becca sakin ol ben babanın yakın arkadaşıyım baban sana şuanlık bakmamı istedi."
Bu adam az önce ağzından Becca adını çıkarmıştı. Ama ben Becca değildim. "Ben Becca değilim, Alina'yım!"
Yabancı bir adamın yanında olmak gerçekten beni huzursuz yapıyordu. "Yakında sende anlayacaksın Becca..." İyice sinirlenmiştim.
9 yaşında bu kadar sinirli olmak canımı acıtıyordu. Gerçi kendimi hep büyük görmüştüm. Ama bunları yaşamak benim için tabii ki zordu.
Bir yandan da düşünüyordum Yakında sen de anlayacaksın Becca ne demekti?
Tam konuşacaktım ki yabancı arabayı durdurdu ve bana döndü. "Tatlı Becca, sakin ol ve beni bekle birazdan döneceğim..." dedikten hemen sonra arabadan indi.
Ben de arkasından inmeyi düşündüm ama adam kapıyı kilitlemişti ve çıkarsam bile hiçbir yere gidemezdim. Beklemekten başka yapacak hiçbir şey yoktu.
Kısa süre sonra tüm kapılar açıldı. İçeriye siyah giyimli maske takmış 4 adam girdi ve ellerindeki şeyleri içeri sıkmaya başladılar.
"İmdaatt!" Beni kimsenin duymayacağını biliyordum ama çaresizlikten bağırıyordum. Gözüm bulanık görmeye başlayınca yapacak başka hiçbir şeyin kalmadığını anladım. Belki de ölecektim...
*
Uyandığımda küçük boş bir odada, sandalyenin üstünde oturuyordum. Ellerim ve başım bağlıydı!
"Demek uyandın..." yabancı adamın sesi aynıydı. Demek ki olanları o yaptırmıştı. Bunu nasıl anlayamamıştım.
"Ne istiyorsun benden? Bırak beni!" Bunu yapmayacağını biliyordum ama ağzından laf almak umuduyla konuşuyordum işte.
Arkasına sönüp "Başlayalım artık. Bir kişi gelsin. Ben yanına yaklaşmak istemiyorum." Neler olacaktı? Düşünemiyordum. Adamın seslendiği tarafta bir kapı açıldı ve içeri iri yarı bir adam girdi. "Bırakın beni lütfen. Kimseye bir şey söylemem!"
İri yarı adam bana yaklaşıp kafamın üstüne bir şey geçirdi. Üstünde bir sürü boru vardı. "Neler oluyor?" Yabancı bana bakıp "Merak etme prenses her şey geçecek..." Artık kendimi yönetemediğimi fark ettim. "Beni tekrar edeceksin!" Hiçbir şey söylemedim, söyleyemedim.
"Benim ailem yangında öldü." "Benim ailem yangında öldü."
"Bana babamın arkadaşı Valery bakıyor." "Bana babamın arkadaşı Valery bakıyor."
"Valery çok iyi bir adam." "Valery çok iyi bir adam."
"Valery'e çok güveniyorum." "Valery'e çok güveniyorum."
--------------------------------------------------------------------------------------
Bölümü nasıl buldunuz? Beğenip yorum yazmayı unutmayın.
Sizleri seviyorum.
---------------------------------------------------------------------------------------
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yabancı
حركة (أكشن)Merhabalarrr ben Beril (~B) Kitabıma hoşgeldiniz. -Daha 9 yaşında iken ailesini yangında kaybeden Becca'ya babasının yakın arkadaşı(?) olan Valery bakacaktır. Becca 18 yaşına geldiğinde olacaklardan haberi yoktur.
