Bloody Ties

Part 14

Ανοιξα τα μάτια μου και βρισκόμουν ακόμα στην αγκαλιά του Μαικλ. Παρολο που είναι τόσο κρύος, η αγκαλιά του ήταν τόσο ζέστη και τρυφερή. Εκείνος ακόμα κοιμόταν. Καθόμουν απλά και τον παρατηρούσα. Ήταν τόσο όμορφος. Ένιωθα τόσο ωραια στην αγκαλιά του. Ασφάλεια... Ηρεμία... Σιγουριά... Γαλήνη

ΜΑ ΤΙ ΚΑΝΩ; ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ
Μπορεί όχι κανονικός αδελφός μου αλλά... ο πατέρας μου έχει παντρευτεί τη μητερα του. Αυτό μας κάνει αδελφια έτσι δεν είναι;

Τα μάτια του άρχισαν να πεταρίζουν. Όταν τα άνοιξε και συνειδητοποίησε ότι ήμουν ακόμα στην αγκαλιά του, δημιουργήθηκε στο πρόσωπο του ένα χαμόγελο ευχαρίστησης

-' Πως είσαι;' Τον ρώτησα θέλοντας να βεβαιωθώ πως τα δύσκολα είχαν περάσει

-' Καλά είμαι. Νομίζω ήρθε η ώρα να γυρίσουμε σπίτι. Οι υπόλοιποι θα έχουν ανησυχήσει' Μου είπε και έτσι σηκωθήκαμε και οι δυο. Βγήκαμε από τη σπηλιά και αρχίσαμε να περπατάμε στο δάσος

-' Είπες ότι είμαστε μακριά από το σπίτι. Πως θα το περπατήσουμε όλο αυτό;'

-' Με τον ίδιο τρόπο που έφτασες και εσυ τόσο μακριά... Με εμπιστεύεσαι;' Με ρώτησε περιμένοντας αγωνιωδώς την απάντηση μου. Σαν από αυτό να κρίνονταν πολλα. Εγω χαμογέλασα και κούνησα θετικά το κεφάλι μου

Με έπιασε από το χέρι και αρχίσαμε να τρεχουμε στο δάσος με ταχύτητα φωτός. Μόνο που αυτή η διαδρομή μου άρεσε τόσο πολύ. Το δροσερό αεράκι που περνούσε μέσα απο τις φυλλωσιές των δέντρων έφτανε στο πρόσωπο μου δημιουργώντας μια τόσο ευχαριστω αίσθηση

Φτάσαμε στο αρχοντικό. Μπήκαμε μέσα και τους βρηκαμε όλους στο σαλόνι. Μόλις μας αντιλήφθηκαν έτρεξαν ανήσυχοι κοντά μας. Ο πατέρας μου με αγκάλιασε κατευθείαν. Δεν τον έχω αποδεχτεί ακόμα. Και δεν ξέρω αν θα το κάνω και ποτε. Όμως αυτή η αγκαλιά δεν μου φάνηκε ψεύτικη

-' Είσαι καλά κόρη μου;'

-' Ναι μια χαρα' Του απάντησα στεγνά και εκείνος μου χαμογέλασε. Έπειτα ήρθε η Βερόνικα και με έσφιξε στην αγκαλιά της

-' Ανησυχήσαμε πολύ για εσένα κοριτσάκι μου'

-' Είμαι καλά. Ευτυχως ήρθε ο Μαικλ. Εσείς είστε καλά; Εμαθα ότι είχατε μια δύσκολη μαχη' Του είπα και όλοι τους έσκυψαν το κεφάλι. Στο βλέμμα τους έβλεπα ενοχή που είχα μάθει το μυστικό τους. Μόνο ο Τζοναθαν με κοιτούσε με ίδιο αηδιαστικό βλεμμα πούμε κοιτούσε πάντα. Τα μάτια του έπεφταν πάνω μου σαν πυρήνες γλώσσες που μου έκαιγαν το κορμί. Τον φοβόμουν. Ήξερα πως κάτι δεν θα πάει καλά μαζι του. Όσο έχω τον Μαικλ όμως στο πλευρό μου είμαι πιο ήρεμη