Seni sana anlatmak dahi zorken, seni yazmak ne kadar zor bilemezsin.
Kalp kırıklıklarım bir bıçak gibi göğsüme saplanıyor.
Herşeyi iyileştiren ellerin şimdi bir tokat gibi çarpıyor yüzüme bastırıyor yaralarıma bıçaklarını
Artık kimseye dönemem sırtımı hem kalan izlerinden hem sana dayadığımda ki beni yerle bir etmenden.
Yerden bakınca da çok bir büyüklüğün yokmuş aslında, Seni sen yapan aslında benim sana olan aşkım ve sevdammış. Şimdi seni belkide milyarlarca kişi tanıyacak veya sadece ben okuyup yazacağım.
Fakat sen ne taraftan bakarsan bak, hep beni yüz üstü bırakmış olacaksın.
Bir çay demler, bir güler ve öylece bakarsın. Masumane tavırların ve bitmeyen isteklerin hep heyecan doluydu aslında. Giydiğin elbiseler veya saçının rengi değil, sana bakışlarım:
Seni dünyanın en mutlu ve en güzel kadını yaptı yıllarca
Şimdi kahvenin de hatrı yok yaşadığın o güzel anlarında, Çünkü yetersiz bulduğun herşey aslında kalbinin yetersizliğiymiş.
Ben tüm dünyaya yeterdim ama bir sana yetim kaldım. Eyvallah..
