Zevc&Zevce

Yüzleşme

"Yardım edin lütfen!Çıkarın beni burdan!" tüm gücümle kapıya vuruyor çığlık atıyordum bir kaç dakika sonra kapının ardından sesler gelmeye başlamıştı korkuyla geriye doğru adımlar attım kapının kilidi yavaşça açıldığında nefesimi tuttum.

"Zeynep?" Cüneyd endişeli gözlerle bana bakarken kurtulmuş olduğumun sevincini yaşıyordum ona minnettar şekilde bakarken o bana doğru adımlayıp "İyi misin? Bir şey yapmadılar değil mi?" Başımı hayır anlamında salladım dudaklarımı aralayıp "Cüneyd gidelim buradan lütfen." artık burada durmak istemiyordum bu oda üstüme üstüme geliyordu başını salladığında o önde ben arkasında odadan çıktık gözlerim anında yerde bayılmış olan adamlara takıldı ardından Bahadıra ikisi dövmüşmüydü bunları? Daha fazla sorgulamadan beraber dergahtan çıktık Cüneyd bana doğru dönüp "Sen eve git ben halledeceğim."

Merakla "Sen nasıl beni buldun?" diye sordum o başını hafifçe eğip "Bahadır yolda seni görmüş daha sonra peşine takıldığında babamın tekrardan sana zarar vereceğini anlamış öyle haberim oldu." gülümsedim "Bahadıra teşekkür etmeliyim." dedim ancak o şu an yanımızda değildi Cüneyd hafifçe gülümsediğinde daha fazla itiraz etmek istemiyor gibi "Hadi sen git evine." dedi gitmek istemiyordum ancak ona da karşı çıkmak istemiyordum başımı salladığımda yanından ayrıldım.

CüneyD,
Ellerimi arkada bağlayıp sinirle Zeynep'in yanından ayrıldım. Babamın yanına gidiyordum benim geldiğimi öğrenmişti amacını biliyordum o da Annem gibi Zeynep'i delirtmek istiyordu ben cahil değildim her şeyim farkındaydım.

Dergaha geldiğimde bir zamanlar benim oturduğum Mürşid koltuğuna baktım Vahit gelmemişti adamlarına bakarak "Vahit nerede?" diye sordum soğuk sesimle adamı sessiz kalmayı tercih etse de en sonunda "Birazdan gelir efendim."

Odada onu beklemeye koyuldum.

Uzun süre sonra kapı açıldığında karşımda bana tehlikeyle bakan babamı görünce dişlerimi sıkarak ona baktım. Vahit beni gördüğüne çok ta şaşırmamış gibiydi bana doğru adımlayıp "Aslan oğlum. Demek geldin." hâlâ nasıl yüzüme baka baka yalan söyleyebiliyordu? Başımı kaldırıp "Ödenilecek bir hesap vardı ve ben o hesabı ödemeye geldim Vahit efendi!" ona baba demek istemiyordum çünkü 'baba' herkese denmezdi o benim ne babam olmuştu ne de bir dostum.

Vahit küçümseyici bakışlarla sırıttı ve ardından "Ödenecek hesap kalmadı artık! Buranın sahibi benim."

Hayır, daha yeni başlıyorduk ben Zeynep için Annem için savaşacaktım lakin hayatta tek dayanağım vardı o da Zeynep'ti annemden sonra bana yaşamayı öğretmişti dudaklarımı aralayıp "Sen, nasıl kıyarsın Zeynep'e? Ne yaptın ona! Ne günahı vardı gencecik kızın?" sinirli çıkan sesim onu korkutmuştu ancak aynı şekilde karşılık verdi "Gülayşe'mi elimden aldın sen bu sebeple benim de Zeynep'i elinden almam gerekir! Ödeşmiş sayılırız oğlum." kimse kimseyi elinden almadı ne o benim elimden Zeynep'i alacaktı ne de ben onun elinden annemi almıştım.

"Onu rahat bırakacaksın senin derdin benim ile onunla değil." bu söylediklerimi umursamıyordu ancak ben onu korumak için elimden geleni yapacak kendi canımdan vaz geçecektim,oysa benim canım da o değil miydi?, odadan sinirle çıkmıştım elimden bir kaza gelecekti kimse beni oradan alamayacaktı...

Zeynep,
Yağmur yağmaya başlamıştı ben cam kenarında oturmuş dışarıyı izliyordum acaba ne yapmıştı Cüneyd. Onu merak etmekten alı koyamıyordum kendimi derin bir nefes verdim şimdi Cüneyd evine gitmişti Feyza ile mi beraberdi acaba? Kalbimde ki sıkıntı başımı ağrıtıyordu neden boşamıştı ki beni? Özgürlüğün için demişti oysa bilmiyordu ki ben onun yanında özgürdüm.

Boşadı da ne oldu? Her şey daha da kötü oldu hüzünle baş örtümü çıkardım yerimden kalkıp odama ilerledim uyumak istiyordum başımı yastığa dayadığımda çalan kapı ile gözlerim odamın kapısını buldu seslerden işittiğime göre halam açmıştı kapıyı bir kaç konuşma geçtiğinde buraya doğru gelen adım sesleriyle yerimden doğruldum merakla kapıyı açan halama baktığımda "Cüneyd gelmiş." Bu sağanak yağmurda ne işi vardı burada? Hasta olacaktı.

Aceleyle baş örtümü gelişi güzel bağladım hızla yerimden kalkıp dış kapıya ilerledim.

Ellerini önünde bağlamış beni bekleyen Cüneyde doğru "Selamünaleyküm." dedim onun gözleri anında beni bulduğunda "Aleykümselam" diye karşılık verdi bakışlarım Bahadıra döndü ciddi bir şey olmuş gibiydi merakla "Bir şey mi oldu?" diye konuştum halam hemen arkamda kendince beni koruyordu Cüneydin bakışları bana döndüğünde çekingen bir şekilde "Sen burada mı kalıyorsun?" diye sordu başımı salladım ve hemen ardından korkuyla "Hasta olacaksın yağmur yağıyor içeri gelsenize"

Cüneyd hafifçe kaşlarını çatıp nazik bir şekilde "Yok sağol ben sadece seni görmek için geldim."

"Beni mi?" diye fısıldadım o başını eğip çocuksu tavrıyla "İyisin değil mi?" diye sordu bunun için mi gelmişti? Başımı sallayarak olumlu cevap verdim ve merakla "Babana ne yaptın? Umarım kötü bir şey olmamıştır."

Gözlerini kaçırıp "Sadece konuştuk artık korkmana gerek yok Bahadır seninle birlikte olacak sana zarar veremez." Ben senin benim yanımda olmanı dilerdim. Başımı sallayarak "Sağol lakin kendinizi de korumalısınız bu konu artık tüm herkesi ilgilendirir." dedim yine kendi canını hiçe saymıştı başkalarını düşünmesi ,bu ben bile olsa, beni üzüyordu "Ben kendimi korurum dert etme"

Daha fazla uzatmamak için başımı salladım bakışlarımız kesiştiğinde aramızda sözsüz bir bakışma geçti yaşanılanlar gözümün önünde akıp giderken uzun sessizliği bölen gök gürültüsü beklenmedik bir şekilde aramıza girmişti Cüneyd en sonunda "Biz gidelim artık... Allah'a emanet ol." gitme demek istedim burada kal demek istedim ancak bunu demeye haddim bile yoktu "Allah'a emanet ol." diye mırıldandım.
...
Ya bu Cüneyd ve Zeynep'e ne olacak yav artık bu onların arasında ki şahsi mesele değil dünya meselesidir.

Acilen bir şey yapmak gerekir bu yüzden ileriki bölümlerde bol Cünzey görebilirsiniz!