•Chapter 24•

34 2 0
                                    

Έσερνα τα βήματα μου κάτω στο πεζοδρόμιο. Τα τακούνια μου ένιωθα να σκαλώνουν, να μη με αφείνουν να προχωρήσω. Να φύγω, να το βάλω στα πόδια.

Ένα απαίσιο συναισθημα πλάκωσε την καρδιά μου.

Είδα την πολυκατοικία μου ορθώνεται ψηλά στην ηλιόλουστη μέρα.

Από εμένα άκουσα ξαφνικά φωνές. Κάτι γινόταν...

Επιτάχυνα το βήμα μου.

Ξαφνικά παρατήρησα πως στην είσοδο, λίγο πιο πέρα, ήταν παρκαρισμένο ένα ασθενοφόρο.

Όχι, όχι...

Είδα την πορτα να ανοίγει διάπλατα και από μέσα να ξεπροβάλλουν δύο νοσηλευτές με άσπρα ρούχα, κρατώντας ένα φορείο στο οποίο επάνω κείτοταν καλυμμένο ένα σώμα.

Διάφοροι ενοικοι ήταν στην είσοδο και θρηνούσαν, κρατώντας χαρτομάντιλα που έσταζαν.

Κάποιος είχε πεθάνει...

" Συγνώμη τι έγινε ; ", ρώτησα σαν χαμένη
" Η Νατάσα...", μου είπε ο διαχειριστής αναστεναζοντας με πόνο, " την βρήκαμε νεκρή σήμερα το πρωί...ήταν παγωμένη...ίσως είχε ξεψυχήσει από εχθές το βράδυ..."
" Γιατι...;", είπα διχως ανάσα...
" Αυτοκτόνησε, Νίνα...".

Total EclipseWhere stories live. Discover now