"Ayça!"diye bağırdı Miray "efendim!"diye bağırdım ve cevap gelmedi "Efendiiiim"yine cevap yok "Cevap versene gerizekalı!"diye bağırdım ve yine cevap yok sonra hızlıca ayağı kalktım ve hızlı adımlarla odaya doğru yürüdüm ve hiç düşünmeden pat diye içeri girdim.
"Ne var Miray!"diye bağırdım ve masada oturan bir adama baktım sırtı bana dönüktü.
"Bu kim?"
Bana doğru döndü "Kocanı tanıyamayacak kadar aptal olduğunu bilmiyordum."
"Turan?!"
"Efendim karıcığım."
"Karıcığım mı? Saçmaladın iyice sadece bir kâğıt parçasından oluşan bir evlilik için fazla yakınsın."
"Canım karım öyle diyorsa öyledir."
"Kafana taş mı düştü senin?"
"Hayır normal halim bu benim."dedi ve Nisaya baktı o zaman nisanın burda olduğunu farketmemiştim. O anda anladım Nisa ona yaklaşmaya çalıştığı için bana iyi davranıyordu.
Ve bunu farkettiğim nedense içimde bir öfke patlaması oldu "Kocam bende seni özlemiştim gel beraber kahve içelim dışarda."dedim boş bulunarak bana baktı ve sırıttı.
"İçelim güzelim."dedi ve ayağa kalkıp yanımdan geçti ve odadan çıktı.
Bende onları selamlayarak odadan çıktım.
"Ayça seninle bir şey konuşmaya geldim."dediğinde kaşlarımı çattım yine eski haline dönmüştü.
"Zaten başka türlü karını görmeye gelmezsin."
"Karım değilsin."
"Karınım."
"Değilsin."
"Karınım hatta biricik Karınım."
"Değilsin ulan!"
"İyi o zaman kendime başka koca bulmaya gidiyorum."
Kaşları çatıldı boynundaki damarlar belirginleşti gülmemek için zor duruyordum.
Hem karısı olduğumu kabul etmiyordu hem de kıskanıyordu. Tam bir dengesizin tekiydi.
