Ayçiçekleri [ VeyKen ]

11.Bölüm- Kalp mi, akıl mı?

İnsanın kalbi ile aklı sürekli savaş içerisindeymiş.  İnsan ise arasında bir karar vermeliydi. Ya akıl ya kalp.. Hangisini seçmesi gerekirdi?

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Araba ıssız yolda ilerliyordu. Elif'in odada dedikleri hem Kenan'ın hem kendisinin aklına bir kor düşürmüştü. Elif kısık bir sesle "Saçmalıkmış asıl bu saçmalık " dedi.

Kenan anlamayarak "Ne? " Dedi. Elif şaşkınca ona döndü. "Duydun mu ya sen? "

"Ne saçmalıkmış? "

Elif pencereye döndü. Söylerse Kenan'ın yine 'yeter ' diyeceğini biliyordu ama kendini tutamayarak söyledi.

"Ne olacak çocuk orada dibimizde biz gidip başka yerde arıyoruz "

Kenan arabayı hemen sağa çekti. Başını direksiyona yasladı. Gözlerini sımsıkı yumdu. Kalbi ona ne duruyon geri dönsene diyordu.
Aklı ona yola devam, boş ümitleri geride bırak diyordu.

Kenan hangisini seçeceğini bilemiyordu. Sessizce Elif'in devam etmesini bekledi.

"Hem ne demişler insan gözünün önündekini göremezmiş. Sende göremiyon! Farkında değil misin herşey uyuşuyor. Sadece fiziken değil, abisinin davranışları normal mi sence? Tamam kardeşini sevmeyebilirsin ama sence bu kadarı da fazla değil mi? "

Kenan kemerini bir çırpıda çıkarıp kendini dışarı attı. Arabanın birkaç adım ötesine gidip ellerini saçlarının arasından geçirdi ve bir off çekti. Elif onun arkasından yanına geldi. Başını omzuna yasladı. "Sadece bir DNA testi.. Neden kaçıyorsun bundan? "

Sesi içine kaçmış, titrek bir sesle  "Korkuyorum " dedi. Gözünden bir yaş yanağından süzüldü.

Elif'e dönerek yine aynı ses tonunda "Çok korkuyorum " dedi. Elif'in de gözleri dolmuştu. Kenan göz yaşlarını sertçe sildi. "Umutlanıp o umudun boşa çıkmasından, ona kardeş gözüyle bakıp sonra bunun gerçek olmamasından çok korkuyorum.. Hem zaten her şey uyuşmuyor bence. Annesini tanımıyoruz bile ayrıca abisi cenaze günü gayet iyi davranıyordu.."

"Hayır.. Annesini tanıyoruz yani adını biliyorum. "

"Nasıl? "

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

Halil kağıtları alarak "Tekrar başınız sağ olsun " dedi. Ardından arabaya doğru ilerledi. Elif de peşinden gitmişti. "Avukat bey!" Halil arkasına dönüp "Buyrun?" Dedi.

"Öncelikle teşekkür ederiz.. Ben aslında size Eylem Kayayı nerden tanıdığınızı soracaktım daha doğrusu yakınlığını."

" Ayni iş yerinde çalıştığımızdan olabilir mi?" Diyerek sırıttı.

"Ayy ne kadar da komiksinizz. Onu bende biliyom.. Yaşınıza bakılırsa en fazla 4-5 senedir görevdesiniz  bence. Annem zaten son üç senedir neredeyse işe gelmiyor ve o kadar kısa sürede size güvenmez.. Diyeceğim şu ki siz daha önce zaten tanışıyodunuz. Nerden tanışıyordunuz? "

Halil kaşlarını kaldırarak alkışladı. "Bravooo.. Dedektif misiniz ya siz? Böyle detayları yakalama falan filan he?"

Elif çok ciddi bir yüz ifadesi ile Halil'e bir adım yaklaştı. Yüz ifadesi kadar ciddi sesiyle "Sorumun cevabını bekliyorum" dedi.

"Şöyle kii.. Annem Beyhan avukat belki Eylem hanım bahsetmiştir. İkisi yakın arkadaştı ordan tanışıyoruz.."

Elif hızla uzaklaşırken, Halil arkasından seslendi. "Oldu mu dedektif hanım? Rica ederim "