My Mom Is Crazy - Part 1

Rianne was een 15 - jarig meisje en woonde in Hollywood, VS. Haar punten op school waren goed en ze had veel vriendinnen. Ze schaamde haar maar voor 1 ding. En dat was haar moeder.

Rianne ging zitten in de zetel. Een eindje verder hoorde ze haar moeder haar nieuwe hakken passen: ''Tik, tok, tik, tok.'' Ze draaide met haar ogen. ''Mam, kan je ook niet eens gewone schoenen aan doen? Of moet je altijd van die tik-tak dingen hebben?'' Riep ze door het hele huis. Maar er kwam geen reactie. Waarschijnlijk had ze het te druk met haar torenhoge hakken. Rianne liep naar boven. Ja hoor, daar stond haar moeder van 45 jaar hakken te passen. Ze stond wat rondjes te lopen in haar korte kleedje. ''Mam, die outfit doe je morgen toch niet aan op het schoolbal, toch?'' Hoopte ze. ''En waarom niet, schatje? Ze staan me goed en mijn kuiten zien er goed uit.'' Rianne zuchtte. Ze zag haar moeder daar al lopen, over de rode loper met haar tikkel takkel dingen. Iedereen zou haar uitlachen. Iedereen zou gaan vragen: ''Wel, Rianne? Is je moeder ineens model op de jaarlijkse zomerparty?'' Rianne schoot wakker uit haar dagdroom. Nu had haar moeder een kort blousje aan met een minishort en haar nieuwe paar Vince's. ''Mam, Vince's zijn voor de jeugd. Voor de tieners. En niet voor een 45 jarige moeder.'' Mama kon er niet tegen als ik zoiets zei. ''Ik ben 44. Moet ik dat nu nog zo vaak zeggen?'' Riep ze luid. Rianne had er wel even genoeg van en ze besloot even wat frisse lucht te gaan scheppen. Hop, naar buiten!

Buiten stond haar nog een grotere verbazing te wachten. Mama had een nieuwe cabrio gekocht. Een roze met als nummerplaat: SXY - GRL - 101. O nee, nog een grotere vernedering. Rianne zuchtte. Ze vroeg zich af hoe haar moeder er over 15 jaar zou uitzien. Zou ze dan met haar tikkel takkel schoentjes door het bejaardenhuis lopen? Op straat kwam ze Katrien tegen, een schoolvriendin. ''Hoi, Ri! Hoe is het met je?'' Vroeg ze. ''Je wilt niet weten wat mijn mam nu weer allemaal heeft gekocht.'' Zei Rianne. ''Oh ja, ik zag ze deze week nog over de rode loper lopen op het beach festival. Maar ze werd eraf gehaald! Hihi.'' Rianne schrok. '' Ja, lach maar! Wat haalt ze toch allemaal in haar hoofd?''

Terug thuis zag Rianne haar moeder niet. Nergens. Tijd dus om eens wat op te ruimen. Ze liep de trap op, naar haar moeders kamer. De roze muren waren bijna niet te zien door alle posters van One Direction op de muur. En haar dekbed van Lady Gaga werd ondergestopt door al haar tijdschriften van Girlzzz. Ze keek naar haar kledingkast. Niet aan te zien. Bah, wat had te toch allemaal gekocht? Wel 50 paar schoenen stonden keurig op rijtjes. En haar korte kleedjes hingen netjes aan haakjes. Net toen de grote opruim - actie ging beginnen, kwam ze daar aan. Dat hoorde ze al van ver. Soms waren die hakjes dus toch nog handig. Maar niet voor lang. ''Schat, wat doe je in mijn kamer?'' Rianne verzon snel iets. ''Wel, mam... ik kwam eens kijken naar je kleren. Wat zou je morgen aandoen op het schoolbal?'' Haar moeder keek vreemd. ''Schat, dat weet ik toch al lang! Deze mooie hakjes met daarop dit kleedje!'' Ze liet een megakort kleedje zien. Een roze kleedje met glitters. Rianne kroop haar bed in. Dat het bal maar snel voorbij ging zijn.

Mam sloot de deur. Een zwarte limousine kwam onze oprit op. ''Mam, nee toch! Daar ga ik niet in!'' Riep ze snel. ''Oke, schat. Dan ga ik wel alleen. Rianne zuchtte en ging er dan toch maar in. ''Wat champagne, lieverd?'' Mama schonk een glaasje vol en nipte er aan. ''Mam, zometeen gaat je rode lippenstift eraf.'' Hihi, dat was lachen! Mama schrok en deed er snel wat meer op. Toen kwamen ze aan. Iedereen keek verbaasd. Rianne kwam kwaad uit de limousine gestapt. Haar moeder integendeel bleef nog even wachten tot de man haar deur kwam openen, en stapte toen keurig uit de limousine. Ze nam rustig de tijd om al haar poses te laten zien. Iedereen keek Rianne's kant uit. Ze schaamde zich dood. ''Mam, meen je dit nou? Stop!'' Maar daar trok ze zich niets van aan. Ze bleef maar lopen, en lopen, en lopen. Maar plots struikelde ze over een stukje van de rode loper. Overal hoorde ze: ''Oh My God!'' Ze hoorde ook veel gegrinnik en gelach. Ze liep naar haar moeder. Die had haar eigen problemen. Ze kon niet meer rechtstaan! Ver weg hoorde ze de ziekenwagen. De verplegers pakten haar op en ze legden haar in de wagen. En weg was mama. Weg waren die tikkel takkel dingen. Hmm, misschien wordt dit toch nog een avondje om van te genieten!

Na een avond vol dansen en plezier maken, verplichte Rianne zichzelf om naar het ziekenhuis te gaan. Het was tenslotte haar eigen moeder! Ze nam snel haar fiets en ging naar het ziekenhuis. De verpleger nam Rianne mee naar een ziekenhuiskamer. En daar lag ze dan. Daar lag ze dan op haar hoge hakken in het ziekenhuis. Hihi, het was eigenlijk best wel grappig. Maar ze hield haar lach in. ''Mam, gaat het wel?'' Mama keek vreemd. ''Wie ben jij?'' O nee, niet dit! ''Ik ben je dochter, mam. En jij bent ... een vrouw die niet op tikkel takkel dingen wilt lopen, en die nooit geen korte rokjes aandoet!'' Probeerde ze. ''Waarom heb ik dit korte ding aan?'' Vroeg ze zich af. ''Aah, eindelijk weer normaal.'' Zei Rianne zachtjes.

Een paar maanden later was haar moeder er weer bovenop. Nu liep ze op gewone All-Stars met een jeans en een truitje. Veel beter dus. En de roze cabrio was trouwens ook weg. Die had Rianne stiekem verkocht, en daarna een mooie Mini-Cooper met het geld gekocht. O jaa, en de roze kamer was ook veranderd in een witte kamer met wat posters van Triggerfinger. Veel beter dus, voor een moeder van 45. Ehm, ik bedoel 44.