2016 cı yıl karşınızda resm hayalı kuran bir çoçuk( evet bu benim) öylen saatlarında uykudan uyandı. evet her zaman bu saatlerde kalkardı uykudan. öylen uyanlr ama sabah kahvaltısı yapardı. kahvaltı bitdikden sonra resim malzemelerin yanına gidib resim yapardım. çokda güzel resimler yapardım ailem her yaptıgəm resimlerı gördükde şaşkınlık içinde çok güzel harika diye söylerlerdi. ben anneme her zaman beni bir resim okuluna yazdır diye söylerdim. ve o an geldi ben resim okuluna gitdim. 4 sene az değil 4 sene oldu gitdim geldim. resim okuluna gitdiğim için orta okulda pek okumazdım hep aklım fikrim resimdeydi. büyüynce her yerde tanınmış ressam olucaktım evet hayal kurmak güzel ve ben hep hayallerle yaşadım.
orta okulda hep öğretmenler benden anneme şikayet ederdi. hayır haylaz değildim.notlarım zaifdı okumuyordum. ailemde" neden okumuyorsun her kes senden şikayet ediyor neden ? okusana" babamsa " sej erkekmisin kızım böyüdüyünde napıcan ? geleceğin için okuman gerek. erkek değilsin sen her yerde çalışamazsın " diyorlardı. bense her defasında ben resım yapıcam ülke gezicem büyük adam olucam söylüyordum. ama onlar hep bana gülüyorlardı. böylece seneler geçti ve ben hiç bir zaman haylimdan vaz geçmedim. resimler çizer diplomalar kazanırdım odamın her heri diplomalarla kaplı idi. beni en çok üzen ne biliyormusunuz ? ben hep kazandıgımda ailem beni tebrik etsede " napıcan bu diplomaları hepsi çöp boşuna uğraşma bunlarla" söylüyorlardı. bunun ne kadar kalp kırıcı olduğunu biliyormusunuz ? cidden o an üzülmemek için gülüyordum. evet üzgünlüğümü gizlemek için.
11 ci sınıf her kesin benden beklentisi olduğu o karanlık yıl hayallarımin darma dağın olduğu yıl. 7 yıl ressam olmağın hayalini kurdum tam 7 yıl. ama boşuna benim hayallerimin pek önemi yokmuş evimde. hep ailem üzerime üzerime geldi. " ressam olup napıcan para yok onda nerde çalışıcan nasıl yapıcan hayr olmaz güzel yerde okucan" söylerlerdi. sonunda bende hayalimden vaz keçtim ailem için. hayır tam vaz geçmek yok yapıcaktım resim ama ailemin istediği yere girdikden sonra.
ailemle karar verdik şirketde çalışıcaktım. bunun için sınavlara güzel hazlrlaşmam gerekti. sınavda birinden eh işte idare eder şekilde güzel geçti. ama ikinci sınav konuşmak istemezdim ama sizin için konuşucam. bunları yazarken ne kadar kötü yıllar keçirdiyimi yeniden hatırladım. neyse ikincı sınav iyi olmadı benimcin. ailemin istediği yere düşemedim. resim uni sine düşmek istedim ama yetenek sınavına annem izin vermedi giriyim. her kese çoçuğun ondan keçsin söylerdi ama bana gelince hayır olurdu. sonunda tıpp uni sine girdim. şimdide 2 ci kurs öyrencisiyim. ama sevmediğim bir şey okumak nasıl bir mantık bilemiyorum. 9 yıldı resm hayalindeyim ve bundan sonrada olucam ta ki her kes resmi kabullenene kadar.ben hayalimden hiç bir zaman vaz geçmem tabi başka bir hayalimde var ama onu şimdi söylemem. hayırr söylemicem arkadaşlar bir sonraki hikayemde söylicem. siz siz olun hayalinizin peşinden gidin. ben yapamadım siz yapın.
