Gözlerimin yanışı ve bir sis perdesiyle uyandım , yine kabus görmüş olmalıydım diye düşündüm, her zaman ki karabasan ... Evet ama uyanmalıyım değil mi ? Bu göz yanması , ne oldugu belirsiz boğazımı yakan sis ve sessizlik . Bu sefer gerçeğe çok yakın . Hadi ama buraya gel ve üstüme çök , seni tanımıyor gibi çırpınacağım ve sonrasında zor da olsa uyanacağım . Karaltı yok ve hatta olması gerekenden daha aydınlık ve de üzerime çöken ağırlık yok . Bir kaç öksürükten sonra kalktım . Salıncakta sallanırken yükseklerde içimin hoplayışı ve rüyalarımdaki o düşme hissi , hayır olamaz bu gerçek ! Hayır şuan alt komşumun yatağına düşmüş olamam. Sanırım tam anlamıyla platform*dan düştüm . Neden hiçbir şey duyamıyorum. Ağrıyan vücudumu düşünmek için vakit yok . Peki ama herkes nerde ? Anne ?
