~TESLİMAT~

~Direniş~

shadowatcher_23: "Artık  yüz yüze
konuşmamızın zamanı geldi..."
~

Hayır, hayır,hayır....

O pislik ile yüz yüze yüzleşemezdim. Bu düşünce bile midemi bulandırıyordu. Kalbim göğsümde hızla çarpıyor, ellerim istemsizce titriyordu. Onun soğukkanlı, sinsi tavırları ve tehdit dolu sözleri aklımdan çıkmıyordu.

Her adımda, her nefeste beni takip eden bu gölgeyle karşı karşıya gelmek, tüm cesaretimi tüketiyordu. İçimdeki korku büyüdükçe, ruhumda derin bir boşluk oluşuyordu.

Ne yaparsam yapayım, onun gözlerinde kendi çaresizliğimi görmekten kaçamayacağımı biliyordum. O psikopatın  karanlık varlığıyla yüzleşmek, en derin kabuslarımla yüzleşmek gibiydi ve buna hazır değildim.

O gece  gözümü bile kırpamamamıştım.

Sabah olmasının üstünden üç saat geçmişti. Kapı zilim çaldı. Yavaş adımlarla ilerledim ve kapıyı açtığımda Yeşim'le karşılaştım.Gözleri endişeyle doluydu, yüzündeki ifade beni daha da kırılgan hissettirdi.

"Arya, bu halin ne?" dedi, sesi titriyordu.

Saçlarım dağılmış, gözlerim uykusuzluktan kızarmıştı. Aynadaki yansımamın ne kadar korkunç göründüğünü biliyordum. Omuzlarım düşmüş, vücudumun her bir hücresi yorgunluktan tükenmiş haldeydi.

"Yeşim," diye başladım, sesi titrek ve zayıftı, "bu gece hiç uyuyamadım. Her şey üstüme geliyor gibi hissediyorum. Onun mesajları... beni mahvediyor."

Yeşim içeri girip kapıyı kapattı. Omuzlarımdan tutup beni kanepeye oturttu. "Senin bu halde olmanı izleyemem, Arya. Bunu atlatmanın bir yolunu bulmalıyız. Beni dinle, yalnız değilsin. Bu adamın seni bu hale getirmesine izin vermemelisin."

Gözlerim dolmuştu, ama ağlayacak halim bile yoktu. Derin bir nefes alarak, "Ne yapacağımı bilmiyorum," dedim. "Onunla yüz yüze görüşmekten korkuyorum. Her şeyi kaybetmekten korkuyorum."

Yeşim şaşırmıştı, gözleri genişlemiş bir halde bana bakıyordu. "Yüz yüze mi görüşmek istiyor?" dedi, sesi hem endişeli hem de inanmaz bir tondaydı.

Başımı salladım, ellerim hala titriyordu. "Evet," dedim, "Bu pislik artık yüz yüze görüşmemizin zamanı geldiğini söylüyor. Mekan ve zamanı bildirecekmiş."

Yeşim kaşlarını çatarak derin bir nefes aldı. "Bu çok tehlikeli, Arya. Onun ne yapacağını bilmiyoruz. Seni bu şekilde tuzağa çekmeye çalışıyor olabilir."

"Farkındayım," dedim, sesim çaresizlikle doluydu. "Ama başka çarem yok. Eğer büyükbabamın masumiyetini kanıtlayacak bir şeyler varsa, bu riski göze almak zorundayım."

Yeşim eline telefonu aldı,
"Bize yardım edebilecek birini tanıyorum."
Bir numara tuşladıktan sonra telefonu kulağına götürdü.

"Kimi arıyorsun?"

"Kuzenim Altay'ı. Kendisi biraz gerizekalıdır ama zeki çocuktur, hukuk okuyordu." dedi, "...niye açmıyor bu, kim bilir hangi cehennemdedir?"