boy, interrupted

1

  Ayakta duramıyorum. Yabancı eller vücudumda dolaşıyor. Dur diyemiyorum. Müzik çok yüksek. Başım dönüyor. Ölmek istiyorum.
  Gözlerimi bir hastanede açtığımda tek dileğim annemin başımda olmaması. Yemin ederim onu görürsem iğneyi kendime sokarım diyorum gözlerimi açmadan önce. Kimseye belli etmeden gözlerimi açarken yabancı bir çift göze tutunuyorum. Bir yandan doktorla konuşuyor bu yabancı gözler, bir yandan beni izliyor. Her hareketimi kayıt altına alırcasına bir saniye bile ayırmıyor bakışlarını benden.
İlk ben bozuyorum yaptığımız göz kırpmama yarışını.
  Baştan aşağıya süzüyorum gözlerin sahibini. Haftanın dört gününü spor salonumda harcadığı belli. Ama vücudunda yapaylık yok, belki dövüşüyordur diyorum içimden. Bu iddaamı desteklemek için yüzüne çıkıyor bu defa gözlerim. Aha! İşte orda taze bir yumruk var. Kaşı hala ince ince kan sızdırıyor.
  Sanırım doktor da farketti gözlerimi açtığımı, konuşmayı bıraktı. "Hey? Beyefendi iyi misiniz?" dedi bu sefer bana dönüp. Zihnimdeki hızlı münazara sonucu dilsiz taklidi yapmanın bu bunağa laf anlatmaktan kolay olacağı sonucuna varıyorum. Doktor bana konuşmaya devam ederken gözlerimi dövüşçüye çeviriyorum. Yüzündeki gülümsemeyle bana bakıyor hala. Yalan söyledim tamam, yüzünde gülümseme yok ama gözleri benimle alay ettiğini ele veriyor.
  "Tamam doktor bey ben hallederim kalanını, size de zahmet verdik kusura bakmayın." diyor gözlerini çekip. Doktor çoktan kan değerlerimi bu yabancıyla paylaşmış demek ki. Sevgili olduğumuzu mu söyledi ki diyorum içimden, başka nasıl doktordan bilgi alsın. Tamam diyorum, kafada senaryo kurma da başladığına göre tescilli delirdim.
  Doktor çoktan beni sevgilimle yanlız bırakmış. "İntihar mı ediyordun?" diyor sakince. İşte şimdi onu gırtlaklamak istiyorum. "Hayır, başka sorun var mı?" diyorum atarlı bir şekilde. Ee, sinirlendiğimi anlaması lazım dimi! Gülüyor, bu sefer gerçekten. "Bir şişe vodkayla ağrı kesiciyi birlikte götürmüşsün?". "Baş ağrım vardı."