Beyaz Bir kuğu Gibi

Hastane 9. bölüm

( Melisa'nın anlatımı ile)

Birkaç dakika önce Enes bilmediğim bir nedenden dolayı arabadan inmişti. Enes arabadan inince biz hastaneye gitmeye tekrardan devam etmiştik. Enes arabadan inince huzursuz olmaya başlamıştım. Şoföre güvenmiyordum ve çok savunmasızdım. Korkarak Enes'i aradım, telefon birkaç dakika çaldıktan sonra açıldı.

" Melisa, ne oldu?"

"Neden indin arabadan."

" Sinirliydim, sakinleşmem gerekiyordu. Bir şey mi oldu?"

" Hastaneye varmak üzereyiz de onun için aradım. "

" Tamam burada boş bir taksi var ona binip geliyorum. "

" Tamam, hızlı olmaya çalış. Kapatıyorum."

" Tamam da bir şey mi oldu? Sesin endişeli geliyor." Dedi Enes.

" Şoföre güvenmiyorum."

" Tamam, ben geliyorum. Siz şimdi neredesiniz?"

" Birkaç dakika sonra hastaneye gelmiş oluruz."

" Tamam, hastaneye gelince arabadan inmeden önce beni bekle. Birazdan gelirim." dedi

" Tamam."dedim ve telefonu kapattım. Birkaç dakika sonra hastaneye gelmiştik.

" isterseniz sisi hastaneye ben götürebilirim Melisa hanım." Dedi şoför.

"Hayır, Enes birazdan gelir. Beni onun hastaneye sokmasını istiyorum."

" Ama Melisa hanım bileğinizin durumunu bilmiyoruz. İzin verin sizi ben hastaneye götüreyim." Dedi şoför arka kapıyı açtı. Kapıdan uzaklaşarak konuşmaya başladım.

" Beyefendi istemiyorum dedim ya! Uzak durun benden! Siz sadece işinizi yapın!" Dedim. Korkmaya başlamıştım. Eskiden taciz edilmiştim ve bir daha aynı şeyi yaşamak istemiyordum. Taciz edildikten sonra psikolojimi çok zor düzeltmiştim ve hala psikolojim iyi değildi. Adam yanıma bindi ve kapıyı kapattı. Adam benden yaşça büyüktü.

" Beyefendi bana dokunursanız bağırırım!" dedim sesimi yükselterek.

" Sesini yükseltsen ne olur güzel kız..." dedi ve tam benim istemediğim halde vücuduma dokunacakken Enes kapıyı açtı. Şoförün dikkati dağılır dağılmaz adamı ittim ve kendimden uzaklaştırmaya çalıştım.

" ALP , NE YAPIYORSUN!" diye bağırdı Enes.

" E- efendim ben,g-" adam daha cümlesini tamamlayamayan Enes adamı yakasından tutup hırpalayarak arabadan çıkardı ve hastane polisini çağırdı. Hastane polisleri adamı götürdükten sonra Enes arabaya bindik ve kapıyı kapattı. Ben ise hıçkırarak ağlıyordum. Enes beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

" Melisa sakın ol, geçti, geçti tamam."

" Tekrara aynı şeyi yaşayacaktım... Ben tekrar aynı şeyleri yaşamak istemiyorum Enes..."

" Yaşamayacaksın, yaşamayacaksın. Şimdi sakin ol ve şu bileğine bakalım. Tamam mı?"

" Bana başkalarının dokunmasını istemiyorum..." dedim. Enes aceleyle elini benden çekti.

" Sen bana dokunabilirsin... sorun olmaz." dedim. Sakinleşmeye başlamıştım. İyice sakinleştiren sonra Enes ben fark etmeden beni kucağına aldı ve birlikte hastaneye girdik. Bizi "sarı alan" adındaki yere yönlendirdiler ve boş bir yatak seçip beklemeye başladık. Hemşire doktorun birazdan geleceğini söyledi ve ortadan kayboldu. Ben ise canımın acımasına rağmen uyumak istiyordum.

" İyi misin?"

" Uyumak istiyorum." Dedim.

" Gerçekten mi Melisa?" Dedi ve kıkırdadı.