Until you. VOLTOOID

82.

2 maanden later

'Ben je aan het huilen voor hem?' 

Alyssa reageert niet. Ze blijft in bed liggen met het deken goed tegen haar aangedrukt. 

'Huil je om iemand die het leven van je zusje vernield heeft?' 

Weer reageert Alyssa niet. 

'Alyssa, je wou hem toch niet! Je wou hem nooit, waarom zit je nu te huilen?' Alyssa reageert weer niet. 

'Ik dwing je niet, Alyssa, je mag naar hem gaan als je wilt, als je hem wilt, ga je gang, je bent vrij.' En weer reageert Alyssa. 

'Alyssa, ik praat tegen je, ik wil dat je terug reageert.' 

Aylin wandelt naar Alyssa haar bed en komt bij haar zetten. 

Alyssa veegt langzaam haar traan weg. 

'Ik ga verhuizen, Aylin.' Zegt Alyssa zachtjes. Aylin kijkt meteen verbaasd naar Alyssa. 

'Verhuizen? Wat?' Zegt Aylin licht stotterend. 

'Waarheen? Je- je mag bij mij wonen, dat weet je toch?' Alyssa zucht zachtjes. 'Is dat omdat hij hier geweest is? Ik kan ervoor zorgen dat hij contactverbod krijgt- je- je moet niet bang zijn.' Alyssa kijkt op naar Aylin. 

'Ik ben niet bang.' Zegt Alyssa eentonig. Ze duwt het deken van haar af. Aylin drukt zich van het bed en maakt plaats zodat Alyssa uit bed kan gaan. 

'Waarom dan?' 

'Omdat ik hem niet kan vergeten, oke?' Haar ogen tranen weer. 'Ik kan hem niet vergeten, oké? Ik hou van hem, oké?' Ze haalt zeer diep adem en veegt haar tranen weg. Ze wandelt van Aylin weg. 

'Ik heb voor jou gekozen omdat dat de meest logische keuze is die er is Aylin. Jij bent mijn zusje, ik kies jou wat er ook zal zijn, ik geef alles voor je op, ik- ik heb letterlijk mijn geluk voor je opgegeven, maar-' Ze heft zwakjes haar schouders op. 'Mijn hart wilt niet opgeven.' Zegt Alyssa zwak. Ze veegt haar tranen weg. 'Door zijn fucking belachelijke broer moet wij afzien voor jullie! Ik heb heel mijn leven afgezien voor een ander! Mijn hele leven! Ik heb heel mijn leven mijn vrijheid opgegeven voor een ander, ik heb alles- alles, maar dan ook alles dat ik in mijn leven gehad heb opgegeven voor een ander. Ik heb nooit gedacht dat Farid opgeven een optie kon zijn, Aylin, en daarom- en daarom kan ik hier niet blijven.' 

Aylin kijkt stilzwijgend naar Alyssa. Ze ziet hoe oprecht ze spreekt. 

'Jij bent bezig met je rechtszaak, je krijgt de gerechtigheid die je verdient, maar ik? Ik ga nooit mijn gerechtigheid krijgen, Aylin, nooit. Ik-' Alyssa wandelt naar de andere kant in de kamer en kruist haar armen over elkaar. 

'Ik ben met dwang getrouwd- ik wou niet trouwen, maar ik moest trouwen en nu? En nu ben ik met dwang gescheiden. Ik wou niet scheiden, maar nu ben ik gescheiden.' 

Aylin kijkt enkel naar haar zus. 

'Jij straft mij door jouw fouten, Aylin!' Roept Alyssa tegen haar zus. 'Sorry? Ik straf jou?' Zegt Aylin licht geschokt. 

'Ja, jij straft mij. Steek dat goed in jouw oren. Jij- moest verdomme niet bij hem instappen in de auto, hoor je dat? Je hebt er om gevraagd en nu verniel je andere mensen hun toekomst.' 

'Geef je mij nu de schuld?' 

'Wie dan, Aylin huh? Ik heb je duizend keer aan de deur gevraagd of ik je moest brengen, en je antwoord alleen maar nee, nee, nee, nee, nee, nee nee! Maar komt er verdomme een gast in een verdomde BMW en je hebt geen seconde getwijfeld! Nu vraag ik mij oprecht af of hij jou wel gedwongen heeft of jij daar al huppelend in stapte.'