Hâlâ parıldayan hafif bir yalaz aydınlığında eşyalar vakit vakit olduğundan daha fazla büyüyüp küçülüyor.*
Büyüyüp küçülüyor. Ateş, alev, yalaz... Rüyalarımda yer edinse uykumu kaçıracak kadar korkularımın sahibiyken burada. Karşımda yanarken bu sefer korkutmuyor, korkmuyorum. Eşyalar büyüyüp küçülürken kalbimde ya da ruhumda varlığını sürdürdüğünden yalnızca içinde bulunduğum anda emin olabildiğim parçalar da büyüyüp küçülüyor.
Ben de yanıyorum, eşyalar büyüyüp küçülüyor.
Ben de yanıyorum, kalbimin binlerce kez birbirinden kopmuş kırık parçaları ruhumu da kanatıyorken onlar da büyüyüp küçülüyor.
Ben de yanıyorum, korkularım artık benimle değil. Onlar artık büyümüyorlar.
*Peyami Safa'dan.
Aslında bu bir hikâye sayılmaz çünkü belirli bir işleyişi olmayacak. Yani daha çok varsanı (halüsinasyon) gibi. Yaşasın karamsarlık,,,
Teşekkürler efenim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalaz
RandomSadece her şeyle dalga geçerdim. Fakat her nasılsa, bunu hiç kimse anlamazdı.
