6 maanden later
'En?' Zegt Farid met een diepe zucht wanneer Ozan zijn huis binnen wandelt.
'Tevergeefs,' Farid zucht zachtjes en verlaagt zijn blik. Hij drukt zich recht van zijn stoel en gaat met zijn handen over zijn gezicht.
'We zullen haar vinden, Farid, je zal haar vinden.' Zegt Ozan die naar Farid toe wandelt. Hij plaatst zijn hand op de schouder van Farid en knijpt hem de moed in.
'Je zal haar vinden,' Farid knikt instemmend terwijl de hoop uit zijn ogen gezogen leek.
'Je hebt de hele stad uitgekamd voor haar, je hebt haar gehuwd, je hebt haar van jou gemaakt- geloof mij- Alyssa vergeet jou nooit.'
'En wat als dat wel zo is? En wat als zij een nieuw leven begint?'
Ozan plaatst zijn tweede hand op zijn schouder en schudt hem zachtjes.
'Als de liefde echt is, zal je haar terug zien. Misschien niet in weken, in maanden of misschien jaren, maar op een punt zal je terug connecteren met haar, en dan..- doen jullie het juist. Maar voor nu mag je niet opgeven in jouw hoop in haar.'
Farid knikt zijn hoofd en haalt zeer diep adem. Hij gaat met zijn handen over zijn gezicht en haalt weer zeer diep adem.
'Ik ga vertrekken, doe jij Rotterdam, en ik doe Amsterdam.' Ozan knikt goedkeurend.
'Ik hou je op de hoogte zoals altijd.' Zegt Ozan en geeft Farid nog een schouder klopje en wandelt dan het appartement uit.
Farid grijpt zijn sleutels van de tafel en wandelt naar de voordeur en verlaat zijn appartement. Hij sluit de deur langzaam dicht en wandelt vermoeid het gebouw uit.
Hij blijft een poosje voor de deur staan en leunt zijn hoofd achterover. Hij kijkt naar de lucht. Hij ziet hoe helder blauw de lucht is. Hij sluit zijn ogen en zijn hart smeekte het diepste dat hij kon wensen.
Laat me haar gewoon vinden, laat me haar vinden, breng haar terug naar mij.
Hij kijkt terug voor zich uit en zucht diep uit. Hij wandelt naar zijn en stapt in en rijdt meteen de straat uit. Hij rijdt zonder tussen stop meteen door naar Rotterdam. Belgie hadden ze helemaal uit gezocht, een deel van Frankrijk ook al. Nederland leek de beste optie, ze moest wel in Nederland zijn. Ze spreekt de taal en ze zou hier het gemakkelijkst haar weg vinden. Waar zou ze anders heen gaan?
De rit duurde een anderhalf uur voor hij aankwam in Rotterdam. En eens hij er was parkeerde hij zijn auto in de eerste spot die hij kon vinden.
En hier begon weer zijn zoektocht. Hij hoopte dat hij vandaag alles zou uitgezocht kunnen hebben om haar te vinden. In een koffieshop, een restaurant, waar dan ook, op straat, een park, eender waar, hij hoopte maar dat hij haar zou vinden.
En steeds wanneer hij een deel van de stad door liep keerde hij terug naar zijn auto, om met de auto zich te verplaatsen. En iedere keer dat hij terug moest keren naar de auto verloor hij zijn hoop. Hij verloor het klein beetje hoop dat in hem leefde, misschien zou hij haar nooit vinden, misschien was dit hun einde.
Farid stapt weer uit zijn auto en wandelt door de straten heen. Hij ziet een kledingwinkel voor kinderen. Hij blijft voor de deur staan en kijkt naar binnen. Wat als hij haar hier zou vinden? Wat als hij haar zou zien met een grote buik die helemaal uitgestoken zou zijn? Ze zou nog niet bevallen zijn, onmogelijk, ze zou nog steeds zwanger moeten zijn. Denkt hij bij zichzelf.
Hij wandelt de winkel binnen en wandelt meteen in een rechte lijn naar de kassa.
'Goeiendag,' Zegt Farid licht vermoeid.
JE LEEST
Until you. VOLTOOID
Romance'Als je weigert op mijn verzoek zal je deze beelden overal vinden, Alyssa. En ik denk niet dat je dat wilt- ik denk niet dat je wilt dat mensen weten wat je doet met je vrije tijd.' Alyssa heeft zelfs de kracht niet om boos te zijn. 'Als je met mij...
