"Aslında komik çocuksun."
Karizmatik bir şekilde gülümsedim.
"Ama biraz aptalsın."
Operatöre Bağlanıyorsunuz evreninden yan kitaptır.
Seriden bağımsız okunursa spoiler barındırır!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5: Kan Davası Müvekkilleri
Bilmediğimiz bir kan davasına bulaşmamızın ertesi sabahındaydık. Ceyhun ve ben yan yana yattığımız yatakta tavanı seyrederken köyden kurtulmuş olduğumuza şükrediyordum.
"Annemle babam da yarın sabah burada olurlar. Onları orada bırakmak hiç içime sinmiyordu."
Ceyhun rahatladığını gösteren derin bir nefes verdi. "Canımızı kurtardığımıza şükrediyorum. Köy hepimizin katili olacaktı, Serce."
"Ceyhun konunun benim köyümle alakası ne?" dedim kaşlarımı çatıp yatakta ona dönerken. "Dangalak arkadaşların başlarına böyle işler açmasalardı hiçbir sorun yoktu. Biz annemin düğününden sonra mutlu mesut takılacaktık. Her şeyi o Ufuk mahvetti!"
"Tamam sakin ol bir şey demedim," dedi Ceyhun yumuşak bir sesle. "Eve dönene kadar Ufuk'u sözlerinle yıldırdın, dayağınla dize getirdin, çenenle mayıştırdın. İnan ki şu anda kendinde bile değildir."
İyi yapmıştım, Ufuk başımıza böyle bir bela sarıp ortadan kaybolabileceğini sanıyorsa yanılıyordu. Avni'nin psikolojisi fazlasıyla bozulmuştu, ne o ne de biz bunları hak etmiştik.
"Bencil domuz," diye homurdandım Ufuk'a.
Ceyhun panikle bana döndü. "Ben mi? Yine ne yaptım kızım? Her şey bana patlıyor!"
"Her şeyi üstüne alınma canım sen de."
Ceyhun'a suratımı buruşturup bugünkü planlarıma geçmeyi düşünürken tehlikeli bir sessizlik oluştuğunu fark ettim. Usulca ona döndüm.
"Ne bakıyorsun öyle?" diye sorarken yüzünde hiç masum tanımlanamayacak bir sırıtış vardı.
"Neyi alayım üstüme?" diye fısıldadığında çapkınlık moduna bu kadar hızlı geçiş yapabilmiş olması her zamanki gibi dilimin tutulmasına sebep oldu.
Cevap vermediğimi görünce yatakta bana iyice yaklaştı, alık alık sırıtarak sırnaşmaya başladı.
"Mesela," diye fısıldadı. "Köyde herkesin içinde evliliğimizi gizlememize rağmen yanlışlıkla kocam diyişini üstüme alınayım mı?"
Neden bahsettiğini çok iyi hatırlıyordum, kargaşanın ortasında Ceyhun sıkışınca panikle kocam da kocam diye haykırıvermiştim. Bu anı düşününce kıpkırmızı kesildim.
"Ay sorma," dedim utançla yüzümü yellerken. "Neyse ki annemle babam yoktu, beni mahvederlerdi. Annemin gözünden asla kaçmaz."
"Çok kasma," dedi aynı otuz iki diş sırıtışıyla. "Ne de olsa bir şekilde öğrenecekler. Hem ne var canım, minik kuşumu nikahıma almam ayıp mı? Geç bile kaldım kızım, hayatımızın başlangıcında denk gelebilseydik..."
"Yok artık Ceyhun," dedim abarttığını fark edip gözlerimi kısarak. "Erken çocukluk döneminde tanışsaydık bir de. Üstüne çikolata sos da ister misin?"
